من کارمند نفت هستم ولی ای کاش... 

کسی از زحمات ما کارمندان شیفت و یا اقماری خبر ندارد. این روزها همه از کادر بهداشت و درمان می گویند و آنها را قهرمان می نامند و صد البته که این عزیزان در این ایام زحمات زیادی می کشند و جان فشانی ها می کنند و شایسته تقدیرند اما کسی از ما مدافعان خط اول اقتصادی ایران یادی نمی‌کند حتی در روز ملی شدن صنعت نفت  از سربازان این صنعت پر خطر هم تقدیری نمی شود.

ای کاش هیچگاه به این صنعت بی رحم نمی آمدم تا شرمنده خانواده ام بشوم. در روزهایی که نیاز به حضور من دارند در کنارشان باشم. در شبهایی که فرزندم در بستر بیماری است بر بالینش باشم. در لحظاتی که همسرم نگران فرزندمان است غمخوار و سنگ صبور باشم.

در دوران پیری پدر و مادرم عصای دستشان باشم. ای کاش معلمان دلسوز و زحمت کش سرزمینم برای  استیفاء خواسته به حق خود  کارمندان بی دفاع نفت را وسیله ای برای رسیدن به هدف خود قرار نمی‌دادند.

ای کاش کار کردن بر روی سکوی دریایی را می دانستند. ای کاش کار کردن در هوای داغ و شرجی و آلوده عسلویه را می دانستند.

ای کاش هفته ها زندگی  بدون خانواده را درک می کردند. ای کاش کار کردن در هوای سرد و یخبندان برای گرم نگه داشتن خانه دل مردم را با ذره ذره وجودشان لمس می کردند. ای کاش کار کردن در صنعت پرخطر نفت را می‌فهمیدند. ای کاش بزرگ شدن کودک خود را می‌دیدیم.

م. ق از کارمندان تاسیسات تقویت فشار گاز