غولهای نفتی در تصمیم گیری برای اجرای یک پروژه به چرخه بلندمدت درآمدهای آن و نه افت و خیزهای قیمت نفت در کوتاه مدت می نگرند. فراموش نکنید که آینده صنعت نفت را نیز باید در توسعه میادین آبهای عمیق و فوق عمیق جستجو کرد.

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، فعالان صنعت نفت با قریب به اتفاق چالشهای فراروی بهره برداران ابرپروژه های این حوزه به ویژه در بخش فراساحلی آشنا هستند. ما می دانیم که افزایش هزینه ها و تاخیر در اجرای پروژه ها از مهمترین ویژگیهای پروژه های فراساحلی اکتشاف و تولید ذخایر هیدروکربوری جهان امروز محسوب می شود. ما می دانیم که اکثر پروژه های فراساحلی، پیشگام در فناوری بوده و با بهره گیری از نوآوری، راه تامین انرژی فسیلی مورد نیاز دنیای امروز را هموار می کنند. به عنوان مثال، پروژه گولیات شرکت انی در آبهای نروژ را باید یکی از این نمونه ها دانست. این پروژه نیز مانند بسیاری از پروژه های بزرگ صنعت نفت، نیازمند سرمایه گذاری بلندمدت بوده و داستان توسعه آن با کشف میدان گولیات در سال 1991 در اعماق بستر دریای برنت آغاز گردید. پس از سه سال، مجوز فعالیتهای توسعه این میدان صادر شد. 65 درصد سهام طرح به شرکت انی تعلق داشته و 35 درصد بقیه از آن شرکت استات اویل است. اما با بحران حاکم بر قیمت طلای سیاه، آینده این پروژه و زمان راه اندازی نهایی، در هاله ای از ابهام قرار دارد. ما می دانیم که میانگین قیمت نفت در سالهای 2015 و 2016 ، با 50 دلار کمتر از قیمت در نظر گرفته شده در مطالعات امکان سنجی اجرای پروژه بوده است. بدین ترتیب،شرکتهای سرمایه گذار علاوه بر رویارویی با معضل تاخیر در بازگشت سرمایه اولیه، با مشکلات زیادی در آغاز طرحهای آتی خویش روبرو خواهند بود. با در نظر گرفتن بودجه هنگفت مورد نیاز اجرای ابرپروژه های کنونی فراساحلی، ما شاهد یکی از بدترین فضای کسب و کار برای غول های نفتی هستیم. ما می دانیم که در این پروژه، افزایش دوره زمانی بازگشت سرمایه گذاری اولیه، مدیران شرکتهای انی و استات اویل را با چالشی بزرگ روبرو نموده است. همچنین در اوج روزهای کاری نصب و پیش راه اندازی، بیش از 600 نفر در بخش فراساحلی پروژه مشغول به کار بوده اند. در سایه سقوط نقطه سر به سر پروژه به کمتر از 50 دلار، با وجود چند نوبت بازنگری در مورد جدول اجرای پروژه، همچنان راه دشواری تا افتتاح پروژه باقی مانده است. تولید نخست میدان ۹۰ هزار بشکه در روز بوده و به سرعت این عدد به ۱۰۰ هزار بشکه خواهد رسید. این اعداد نشان می دهد دورنمای عملکرد این طرح و کارایی آن قابل توجه است. این تولید از ۲۲ حلقه چاه و ۸ تمپلت نصب شده در بستر دریا انجام خواهد شد. نگاهی به پیچیدگیهای اجرای طرح پیچیدگی پروژه بر هزینه های اجرا و برنامه ارائه شده تاثیرگذار بوده است. مخازن شناور FPSO طرح در یک هفته پر شده و باید تخلیه گردد. اما هزینه سرمایه گذاری اجرای این پروژه که در ابتدا توسط شرکت انی 5.6 میلیارد دلار پیش بینی شده بود، تاکنون با 50 درصد افزایش روبرو گردیده است. تاریخ راه اندازی آن نیز دو سال نسبت به زمان اولیه اعلام شده به تاخیر افتاده است. البته این شرایط در بسیاری از پروژه های بزرگ صنعت نفت کم و بیش قابل مشاهده است. بررسیهای موسسه ارنست اند یانگ نشان می دهد 64 درصد پروژه بزرگ صنعت (با هزینه سرمایه گذاری بیش از 1 میلیارد دلار) با رشد هزینه ها و 73 درصد این پروژه ها با تاخیر در اجرا روبرو هستند. از سوی دیگر، با سقوط بی سابقه قیمت نفت خام در بازارهای جهانی در دو سال گذشته، علاوه بر پروژه گولیات، تقریبا همه پروژه های بزرگ فراساحلی با چالشهای مالی، تغییر در برنامه ریزی اولیه و تاخیر در اجرا روبرو شده اند. اما شرکتهای بزرگ نفتی راهبردهای بلندمدت ویژه ای دارند که بر توسعه میادین جدید و پرچالش استوار است. راهبردی که شرکت انی را به حضور در آبهای سرد دریای برنت تشویق نموده است. غولهای نفتی در تصمیم گیری برای اجرای یک پروژه به چرخه بلندمدت درآمدهای آن و نه افت و خیزهای قیمت نفت در کوتاه مدت می نگرند. فراموش نکنید که آینده صنعت نفت را نیز باید در توسعه میادین آبهای عمیق و فوق عمیق جستجو کرد. ما می دانیم که شرکت انی زمان بازگشت سرمایه اولیه پروژه گولیات را 15 سال در نظر گرفته است. در این پروژه از یک شناور اف پی اس او بزرگ برای تولید و ذخیره سازی و صادرات نفت تولیدی استفاده خواهد شد. این شناور غول پیکر یک میلیون بشکه ظرفیت ذخیره سازی داشته و نفت برداشت شده از 22 چاه فراساحلی را از طریق 8 تمپلت نصب شده در عمق 350 تا 400 متری بستر دریا، فرآورش و ذخیره می کند. از 22 حلقه چاه پروژه تاکنون 17 حلقه تکمیل و راه اندازی شده اند. همچنین براساس اعلام مجریان پروژه 12 حلقه چاه پروژه به تولید نفت، 7 حلقه به تزریق آب و 3 حلقه به تزریق گاز به میدان اختصاص دارد. سکوی 64 هزار تنی پروژه در یارد شرکت صنایع سنگین هیوندایی در اولسان کره جنوبی ساخته شده است. برای ثابت نگاه داشتن این سکوی غول پیکر با قطر 115 متر و ارتفاع 100 متر از 14 لنگر استفاده شده است. همچنین جنبه های زیست محیطی فعالیت در دریای برنت از ابتدا در همه بخشهای اجرا مورد توجه قرار گرفته است. برق مورد نیاز سکو و تاسیسات با یک کابل 110 کیلومتری 75 مگاواتی از خشکی تامین شده است این رشته کابل 6000 تن وزن دارد. بدین ترتیب تولید و انتشار دی اکسید کربن 50 درصد کاهش یافته است. همچنین با تزریق روزانه 137 میلیون فوت مکعب گاز و 126000 بشکه به میدان، گام دیگری در جهت حفظ محیط زیست برداشته شده است. نگاهی به مشخصات میدان گولیات این میدان 180 میلیون بشکه ذخیره نفت شناسایی شده دارد، اما پیش بینیها حاکی از افزایش این رقم است. یکی از مدیران طرح می گوید: در این منطقه ساختارهای هیدروکربوری زیادی وجود دارد. و با وجود چند میدان با تولید نزولی در این دریا، چشم انداز برداشت از این میدان امیدبخش است. محسن داوری/ کارشناس امور بین المللی انرژی منبع: www.epmag.com