به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،پس از آنکه حادثه هسته ای فوکوشیمای ژاپن در سال 2011 ، اتفاق افتاد، محبوبیت برق هسته ای در سطح جهان تحت تاثیر قرار گرفت، اما این منبع تولید برق همچنان یکی از ارزان ترین، کارآمدترین و بی ضررترین اشکال تولید انرژی در جهان محسوب میشود. Business Insider در گزارشی در سال 2014،اعلام کرد: ابرقدرتهای انرژی جهان مانند آمریکا، روسیه و کانادا علاوه بر این که سهم بالایی از انرژی موردنیاز خود را از برق هسته ای تامین میکند، این عرصه را به تجارتی پرسود برای خود مبدل کرده اند بدین شکل که هم از این منبع ارزان انرژی در سطح گسترده بهره برداری میکنند و هم این فناوری را برای کشورهای در حال توسعه ای که به دنبال منبع جدید و ارزان انرژی هستند، راه اندازی میکنند. میزان مصرف برق هسته ای روسیه؛ 166293گیگاوات ساعت، جموع راکتورهای فعلی 33 راکتور، بوده و سهم برق هسته ای 17.8 درصد از کل برق موردنیاز این کشور را تامین می کند.
روسیه طی 15 سال اخیر در کانون یک توسعه هسته ای عظیم بوده است. دولت این کشور در سال 2003، هدف 2 برابر کردن تولید برق هسته ای را تا سال 2020تدوین کرد. استراتژی بلندمدت این کشور تامین 50 درصد انرژی مورد نیاز خود با استفاده از انرژی هسته ای تا سال 2050 است. روسیه برای دستیابی به این هدف به دنبال ساخت 28 راکتور جدید ظرف دهه های آینده است. علاوه بر این روسیه به شدت به دنبال صادرات فناوری هسته ای خود است. روسیه در سال 2013، بیش از 2.4 میلیارد دلار برای اجرای پروژه های هسته ای اختصاص داد و همچنین تمرکز ویژه ای را بر احداث نیروگاههای هسته ای در کشورهای دیگر مانند ترکیه، مصر، ژاپن، ایران برنامه ریزی کرده است. روسیه حتی ایستگاههای هسته ای شناوری ویژه مناطق دورافتاده طراحی کرده که هر یک قادر به تامین برق موردنیاز 200 هزار نفر است. روسیه همچنین یک صادر کننده مهم فناوری هستهای از جمله آموزش و همکاری در زمینه ایمنی و امنیت هستهای است.
استراتفور اخیرا نوشت: گاز طبیعی بهعنوان یک اهرم نفوذ در سراسر اروپا، یک کالای مهم تجاری در مجموعه راهبردهای مسکو برای دست یافتن به هدف است.
پیش بینی می شود تقاضای جهانی برای منابع انرژی جایگزین فزونی یابد، اما قدرتهای هستهای غربی و آسیایی نتوانستهاند در این زمینه سرمایهگذاری کنند، زیرا ترکیبی از نیروهای بازار، تغییرات پیدرپی سیاسی و افکار منفی اجتماعی جریان را در بسیاری از قدرتهای سنتی علیه هستهای چرخانده است. بااینحال روسیه در چند سال اخیر به دنبال گسترش راهبرد صادرات انرژی هستهای خود و حفظ نفوذ سیاسی بر صحنه جهانی در خارج از بخشهای نفت و گاز طبیعی بوده است.
تصویب قراردادها توسط «شورای دولتی مصر» با «شرکت انرژی اتمی دولتی روسیه» در جولای گذشته، همراه با دیدار احتمالی رئیسجمهور ولادیمیر پوتین از قاهره، راهبرد مزبور را به خط مقدم بازگرداند. مصر و روسیه توافقنامه اولیه ساخت چهار نیروگاه هسته ای در مصر تا سال 2022 را در سال 2015 امضا کردند اما توافق نهایی در ماه جولای به دست آمد. مصر در می 2016 از دریافت وامی به ارزش 25 میلیارد دلار از روسیه برای ساخت نیروگاه هسته ای خبر داد. رسانه های روسیه خبر دادند این کشور 85 درصد هزینه های ساخت نیروگاه و مصر نیز 15 درصد هزینه ها را تقبل خواهند کرد. مصر این وام را در یک دوره زمانی 22 ساله با سود سالانه سه درصد که از سال 2029 شروع می شود بازپس خواهد داد.
همچنین می توان به ساخت اولین نیروگاه هستهای ترکیه به ظرفیت 1200×4 مگاوات به وسیله شرکت روس اتم در آوریل سال 2015 اشاره کرد که تولید برق حاصل از این نیروگاه در آینده نزدیک قادر خواهد بود یک سوم برق مورد نیاز کشور را تأمین نماید. این پروژه دارای ویژگیهای منحصر به فردی از لحاظ اقتصادی خواهد بود که هر دو کشور ترکیه و روسیه از منافع آن بهره برداری خواهند کرد. این نیروگاه موجب کاهش واردات سوخت برای ترکیه تا 14 میلیارد دلار در سال خواهد بود و با توجه به اینکه نیروگاه پس از ساخت توسط متخصصین روس اداره خواهد شد، روسیه نیز از این طریق از مزایای اقتصادی آن منتفع خواهد شد.
درحالیکه شرکتهای انرژی هستهای در سایر نقاط جهان در کشمکش هستند، روسیه بزرگترین بازیگر در صحنه جهانی شده است. دفتر سفارشهای شرکت مزبور با شرایط سرمایهگذاری و قراردادی جذاب حمایت میشود. روسیه برخلاف رهبران غربی بهجای تمرکز بر رآکتورهای پیشرفته هستهای یا استاندارد، به راهحلهای پایان تا پایان و ازجمله دفع زباله روی آورده است.
موضع اصلی و جهانی مسکو ضمانت شده و بدون محدودیت نیست. درحالیکه روسیه بهاندازه دیگر بازیگران عمده، بهویژه در جهان درحالتوسعه، از سوی نیروهای بازار کنترل نمیشود، برنامه ملی چین هنوز بهطورجدی وجود ندارد، اما چرخش آشکار آرژانتین از روسیه به سمت چین در آخرین پروژه هستهای خود شاید نشاندهنده آن است که رقابت با مسکو نزدیکتر میشود. با این تفاسیر، استفاده از صادرات انرژی بهعنوان موتوری برای نفوذ ژئوپلیتیکی، موضوع جدیدی برای روسیه نیست.