در واقع اروپا با دست کم دو راهبرد صرفاً سیاسی و صرفاً اقتصادی برای کمک به ایران تلاش کرده است. اروپا بر اساس راهبرد سیاسی تلاش می کند با گفتگو با ایران درباره مسائل منطقه ای، به جامعه جهانی نشان دهد ایران کشوری اهل مذاکره است و فرصت را از آمریکا برای معرفی تهران به عنوان یکی از دردسرسازان جهان بگیرد. مذاکرات ایران و اتحادیه اروپا درباره یمن در همین راستا است.

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، در حالی ایران کمک اتحادیه اروپایی را برای رهایی از تحریم های آمریکا ترجیح می دهد که شاید مسکو بهتر از اروپایی ها بتواند این نقش را ایفا کند. بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران، روز٢٣ ژوئیه برای گفتگو با همتای روسی خود به مسکو رفت. یکی از اهداف این دیدار برای مسکو نشان دادن تصمیم راهبردی کرملین برای ادامه فعالیت خود در بخش انرژی ایران بود. دو وزیر درباره همکاری خود در جرگه کشورهای صادرکننده گاز و برنامه های روسیه برای تبدیل توافق اوپک+ به توافقی دائم نیز گفتگو کردند. این سفر را چنانچه از دیدی کلی تر نگاه کنیم، بسیار دارای اهمیت است. با وجود ناامیدی رهبران اروپا، ایران هنوز به کمک اروپا برای رهایی از تحریم های آمریکا امیدوار است. با وجود این، تهران روی برنامه دوم خود، یعنی تقویت ارتباط با روسیه در صورت نتیجه بخش نبودن کمک اروپایی ها، نیز فعالانه کار می کند. اروپا به علت توانمندی سیاسی و اقتصادی بالاتر و تجربه خوشایندتری در روابط گذشته، در مقایسه با روسیه، برای ایران در نگاه اول جذاب تر است. اما این ارتباط در عمل پیچیده تر است. در واقع اروپا با دست کم دو راهبرد صرفاً سیاسی و صرفاً اقتصادی برای کمک به ایران تلاش کرده است. اروپا بر اساس راهبرد سیاسی تلاش می کند با گفتگو با ایران درباره مسائل منطقه ای، به جامعه جهانی نشان دهد ایران کشوری اهل مذاکره است و فرصت را از آمریکا برای معرفی تهران به عنوان یکی از دردسرسازان جهان بگیرد. مذاکرات ایران و اتحادیه اروپا درباره یمن در همین راستا است. در راهبرد صرفاً اقتصادی، اتحادیه اروپایی تلاش می کند با وجود ناتوانی در جلوگیری از خروج شرکت های بزرگ اروپایی از ایران، شرکت های کوچک و متوسط را به رفتن به ایران تشویق کند. بی تردید هر دو ابتکار با مشکلاتی روبرو هستند. نخست این که هر دو راهبرد زمان بر هستند و برای ایران رهایی فوری به همراه نخواهند آورد. این در حالیست که زمان زیادی از روی کار بودن دولت روحانی باقی نمانده است و هر چه بیشتر منتظر کمک اروپایی ها بماند، دستیابی به پیروزی فرد مورد حمایت او در انتخابات بعدی کمتر خواهد بود. دوم، تهران آمادگی خود را برای بحث درباره مسائل منطقه ای با اتحادیه اروپایی اعلام کرده است؛ اما معلوم نیست تا چه اندازه برای دستیابی به توافق نهایی آماده است و امتیازاتی که می دهد دیگر بازیگران منطقه ای و دولت ترامپ را راضی خواهد کرد. یا خیر. سوم، اقدامات اقتصادی آخرین راه حل است. شرکت های کوچک و متوسط فقط می توانند به ایران برای ادامه حیات این کشور کمک کنند؛ نه توسعه آن. از سوی دیگر این برنامه فقط در صورتی به نتیجه خواهد رسید که آمریکا تحریم های ثانویه سخت گیرانه تری اعمال نکند. در نهایت، اعضای اتحادیه اروپایی برای کمک به ایران باید به اجماعی داخلی دست یابند. با وجود این، اختلافات روشنی میان انگیزه ها و مواضع کشورهای عضو اتحادیه اروپایی در برابر ایران وجود دارد که رسیدن سریع به برنامه ای مشترک را دشوار می کند. کشورهایی مانند ایتالیا، اسپانیا، یونان و دانمارک به انگیزه های اقتصادی برای نجات روابط خود با ایران تلاش می کنند و برای کشورهایی مانند آلمان، فرانسه، اتریش و انگلیس انگیزه های سیاسی نیز مهم هستند. کشورهایی مانند لهستان هم هستند که با هدف نشان دادن وفاداری خود به آمریکا و ضربه زدن به متحد ایران، یعنی روسیه، از تصمیم ترامپ حمایت می کنند. این محاسبات به مسکو کمک می کند گزینه های خود را برای همکاری نزدیک تر با تهران ایجاد کند. سفر آقای ولایتی به مسکو علاوه بر این که حاوی پیامهای سیاسی بود، با هدف گفتگو درباره برجام و کمک به ایران در توسعه بخش نفت و تضمین صادرات نفت انجام شد. سخنان ولایتی درباره ادعای آمادگی روسیه برای سرمایه گذاری ٥٠ میلیارد دلاری در صنعت نفت و گاز ایران جنجال ساز شد. مقامات روسی به علت نداشتن تمایل به جلب توجه ها به فعالیت شرکت های روسی در ایران، از توضیح در این باره خودداری کردند. در مقابل مقامات روسی درباره آمادگی خود برای ادامه توافق نفت در برابر کالا سخن گفتند که با بازخورد منفی در ایران روبرو شد. این رویداد روی برنامه های تهران ومسکو برای همکاری در زمینه نفت و گاز تأثیری نداشت. حتی پیش از سفر ولایتی نیز گازپروم درباره مشارکت در توسعه میدان گازی کیش، پارس شمالی، فرزاد A و B و تأسیس شرکت مشترکی میان ایران و روسیه برای انجام عملیات خط لوله ایران-پاکستان-هند ، دور تازه ای از گفتگو با مقامات ایران را آغاز کرده بود. سفر وزیر نفت ایران به روسیه نیز نشانه دیگری از بررسی گزینه های همکاری میان دو کشور است که منافع هر دو طرف را تأمین می کند. روسیه به ایران و دیگر کشورها نشان داده است که تصمیم ندارد از پیشنهادات ترامپ به اوپک و دیگر تولید کنندگان برای جبران کمبود نفت حاصل از خروج ایران از بازار نفت، حمایت کند. و در پایان باید گفت با وجود قوی تر بودن ظرفیت های اقتصادی و سیاسی اتحادیه اروپایی در مقایسه با روسیه، شاید مسکو برای کمک به تهران در مقاومت در برابر تحریم های آمریکا آماده تر باشد. https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2018/07/russia-iran-sanctions-eu-jcpoa.html