به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی"نفت ما "،   عبدالصاحب غالبی (عضو هیات ۷ نفره نمایندگان کانون‌های بازنشستگان صنعت نفت ایران)   با اشاره به اساسنامه صندوق بازنشستگی، پس‌انداز و رفاه کارکنان صنعت نفت، گفت: «برابر این اساسنامه بازنشستگان در ساختار تصمیم‌گیری این صندوق مشارکتی ندارند و هیات ۷ نفره نمایندگان کانون‌های بازنشستگان صنعت نفت ایران صرفا می‌توانند پیشنهادات خود را به هیات رئیسه ارائه کنند. تاکنون درخواست اعضای هیات برای دیدار و برگزاری جلسه با هیات امنای صندوق محقق نشده است. در نتیجه بازنشستگان در تصمیم‌سازی‌ها مشارکت ندارند. این امر به پیگیری خواسته‌های معیشتی و رفاهی بازنشستگان آسیب زده است. طبق اساسنامه، این صندوق از شمول دولتی بودن خارج است و خاص (دارای شخصیت حقوقی، مالی و اداری مستقل) محسوب می‌شود؛ در نتیجه مجلس امکان رسیدگی و طرح موارد طرح شده توسط بازنشستگان صنعت نفت یا مسائل دیگر را ندارد. بازنشستگان برای پایداری این صندوق دغدغه دارند و مواردی که مطرح می‌کنیم، دلسوزانه است. امیداوریم وزیر آینده نفت، راه وزیر گذشته را نرود و زمینه مشارکت بازنشستگان را هم فراهم کند.» 

وضعیت معیشتی و رفاهی 
غالبی که در همین حال مسئول کانون بازنشستگان صنعت نفت شهرستان ماهشهر است، در مورد دغدغه‌های معیشتی بازنشستگان، گفت: «حق معیشت بازنشستگان نفت که سال‌ها در نظر گرفته نمی‌شد به تازگی پس از چند سال از ۳۳۳ هزار تومان به ۴۰۰ هزار تومان افزایش یافته است؛ در حالی که حقوق‌ها در سال ۱۴۰۰ صرفا ۲۵ درصد افزایش یافته است. در مجموع سرانه نقدی ورزش، معیشت و باشگاهی بازنشستگان و بازماندگان صنعت نفت پس از مدت‌ها ۱۹۵ هزار تومان افزایش یافته است. سرانه باشگاهی بازنشستگان که قبلا ۱۶۰ هزار تومان بود تنها ۴۰ هزار تومان افزایش داشته و به ۲۰۰ هزار تومان رسیده است. آقای زنگنه وزیر نفت دولت دوازدهم حق استفاده از باشگاه‌هایی را که بازنشستگان و خانواده‌های آن‌ها برای غذا خوردن به آن‌ها مراجعه کردند از آن‌ها گرفت و حالا تنها ۴۰ هزار تومان افزایش را از این بابت به بازنشستگان پرداخت می‌کنند؛ در حالی که امروزه قیمت یک پرس غذای معمولی ۸۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است. در همین حال سرانه ورزشی و گردشگری از ۲۳۰ هزار تومان به ۳۰۰ هزار تومان افزایش یافته است که حالا باید دید که آیا واقعا می‌توان با این پول از امکانات ورزشی کشور استفاده کرد؛ البته جدا از این موارد هدایای مناسبتی هم پرداخت می‌شود اما بازنشستگان برای تامین معیشت خود دغدغه دارند و هدایای مناسبتی در اندازه جبران معیشت نیست.» 
عضو هیات نمایندگان کانون‌های بازنشستگان صنعت نفت با بیان اینکه تعداد اعضای خانواده بازنشستگان زیاد است، گفت: «به خصوص در مناطق محروم مانند کردستان و سیستان و بلوچستان بازنشستگان به طور متوسط ۴ سر عائله دارند که این پول یک پرس غذای خانواده‌ی ۴ نفری هم نمی‌شود. این در حالی است که شاغلین نفت و خانواده‌هایشان از امتیاز مصرف غذا در رستوران‌های مجتمع‌های تولیدی بهره‌مند هستند و خانواده‌هایشان هم می‌توانند از باشگاه‌های مربوط به آن شرکت‌ها استفاده کنند.  این یک نوع تبعیض و ایجاد فاصله بین نیروهای شاغل و بازنشسته محسوب می‌شود؛ در حالی که بازنشستگان هم زمانی نیروهای تولید شرکت‌ها بودند و حق نیست که به صورت خان و رعیتی با آن‌ها برخورد شود؛ البته که شاغلان حق استفاده از این امکانات را دارند اما نباید با بازنشستگانی که ستون‌های این صنعت عظیم بودند، این چنین کنند. متاسفانه تمام این رویکردهای یک‌طرفه توسط آقای زنگنه بنیان گذاشته شد و امتیاز دسترسی به امکانات از بازنشستگان گرفته شده است و آن‌ها را محروم کرده‌اند؛ حتی دو سال است که ما یک ۱ ریال افزایش حقوق از سمت شرکت‌ها، نگرفتیم. تنها اضافه حقوق بازنشستگان نفت از طرف دولت اعمال می‌شود؛ یعنی همان ۲۵ درصد؛ در صورتی که دوره‌های گذشته یک تعدیل مستمری به خاطر افزایش تورم میانگین گرفته می‌شد و در حقوق بازنشستگان قرار می‌گرفت. در حال حاضر شاغلان از این نعمت برخوردار هستند.»

بهداشت و درمان بازنشستگان نفت 
وی با اشاره به مشکلات بازنشستگان در حوزه بهداشت و درمان، گفت: «افرادی که برای درمان خود به تهران اعزام می‌شوند، نمی‌توانند از امکانات اقامتی شرکت‌هایی که قبلا در آن‌ها اشتغال داشته‌اند، استفاده کنند. در نتیجه اسکان ندارند و همراهان آن‌ها باید شب را در مکان‌هایی مانند پارک لاله یا نیمکت‌های بلوار کشاورز در کنار کارتن‌خواب‌ها بگذارنند اما شاغلان می‌توانند از امکانات اقامتی شرکت‌ها و دولت استفاده کنند. در همین حال برخی از داروهای پرمصرف را از پوشش بیمه خارج کرده‌اند. داروخانه‌های شرکت نفت، داروهایی را که تا پیش از این رایگان ارائه می‌کردند را هم پولی کرده‌اند. بازنشستگان برای خدماتی که باید خارج از بیمارستان‌های نفت دریافت کنند، بین ۱۰ تا ۲۰ درصد فرانشیز می‌دهند و برای نمونه برای یک‌ام ار‌ ای ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومانی، ۱۲۰ هزار تومان فرانشیز می‌دهند. در مورد پرداخت هزینه‌های درمان بازنشستگان هم می‌توان به روند چند ماهه پرداخت هزینه‌ها و درصد پرداخت هزینه‌ها اشاره کرد که برای نمونه برای یک سی تی اسکن ۶۰۰ هزار تومانی تنها ۲۰۰ هزار تومان آن را پوشش می‌دهند. مدت پرداخت هزینه‌ها هم ماجرای خود را دارد؛ برای نمونه یکی از بازنشستگان بیش از ۱۰ میلیون تومان برای درمان خود هزینه کرده اما ۳ تا ۴ ماه است که هزینه خود را دریافت نکرده و اگر هم دریافت کند تنها مشمول حدود ۲ میلیون تومان آن می‌شود.» 
عضو هیات نمایندگان کانون‌های بازنشستگان صنعت نفت با بیان اینکه اندوخته‌های صندوق از طریق کسورات قانونی بازنشستگی حاصل شده است، گفت: «توقع داریم که اگر داد و ستدهای اقتصادی از ناحیه این اندوخته‌ها صورت می‌گیرد سود و عایدی هم صرف معیشت و رفاه بازنشستگان شود اما خانواده‌های بازنشستگان صنعت نفت محروم هستند. باید توجه داشت که «شرکت سرمایه‌گذاری صندوق بازنشستگی صنعت نفت» سهامدار ده‌ها شرکت سیمانی، معدنی، پتروشیمی، نفت، بانک، سرمایه‌گذاری، بیمه و… است و به صورت حرفه‌ای به مبادله سهام و مدیریت دارایی و سرمایه‌گذاری می‌پردازد. قاعدتا صندوق بازنشستگی، پس‌انداز و رفاه کارکنان صنعت نفت باید از محل این سرمایه‌گذاری‌ها تعهدات خود را اجرا کند اما تاکنون یک ریال سود سهام یا هر عایدی دیگری را در پایان سال بهره‌برداری نکردند. بازنشستگان باید به منظور تحقق خواسته‌های خود در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت کنند؛ در غیر این صورت صندوق‌های بازنشستگی به شکل «ملوک الطوایفی» اداره می‌شوند و سود آن‌ها هم بر همین مبنا میان سهامداران توزیع می‌شود؛ در حالی منابع سرمایه‌گذاری خارج از قواعد بیمه‌گری به دست نمی‌آید و هر سرمایه‌گذار و سهامداری هم سود خود را مطالبه می‌کند. مشارکت بازنشستگان از این جهت مهم است که صندوق‌های بازنشستگی در صورت‌های مالی خود زیان‌های انباشته و ذخایر مشکوک الوصول و یا لاوصول دارند و قاعدتا اگر بازنشستگان و شاغلان به عنوان مشارکت‌کننده، سرمایه‌گذار و مستمری‌بگیر از میزان شفافیت صورت‌های مالی اطلاع داشته باشند، می‌توانند به موقع از بسیاری از حواشی و مسائل فرسایشی جلوگیری کنند.»

 گلایه از نمایندگان مجلس
مسئول کانون بازنشستگان صنعت نفت شهرستان ماهشهر با بیان اینکه مجلس نشان داد که دارای توان نطارتی بر صندوق‌های بازنشستگی و مجموعه وزارت نفت نیست، گفت: «دیدیم که نمایندگان مجلس چگونه برای وزیر سابق نفت امضای استیضاح جمع می‌کردند؛ به عرض چند روز ۲۰۰ امضا برای استیضاح وزیر جمع می‌کردند و فردای آن روز امضاهایشان را پس می‌گرفتند! روی همین حساب از وزاری نفت انتظار داریم که بازنشستگان و شاغلان شفاف باشند؛ نه اینکه در سخنانشان اسمی از بازنشستگان نیاوردند. این رویکرد به ما القاء می‌کند که از دیدگاه وزراء بازنشستگان چون از چرخه تولید خارج شده‌اند پس اعتباری هم ندارند. در حال حاضر بازنشستگان نفت اختیاری بر اموالشان ندارند و تمام اختیارات به صورت مطلق به هیات امنای صندوق سپرده شده است. هیچ گونه اختیاری حتی در حد مشورت دادن هم به بازنشستگان نداده‌اند. در نتیجه بازنشستگان در اساسنامه‌ی خود در حد مشورت هم صاحب اعتبار نیستند. صرف اینکه بازنشستگان بدانند وضعیت منابع و مصارف صندوق نفت چگونه است، کافی نیست؛ چراکه این شاخص گویای واقعیت‌های مالی صندوق نیست. بهترین شاخص برای ارزیابی بازنشستگان از پایداری صندوق جریان ورودی و خروجی پول نقد است.» 
غالبی افزود: «اساسنامه این صندوق اجازه مشارکت بازنشستگان در تصمیم‌گیری‌ها را نمی‌دهد و اعضای هیات ۷ نفره پیشنهادات خود در زمینه مسائل معیشتی و رفاهی را به هیات رئیسه ارائه می‌کنند که بسیاری از مسائل طرح شده رسیدگی نشده است. هیات امنای صندوق بازنشستگی نفت، تاکنون درخواست دیدار هیات را نپذیرفته است و از آن طرف هیات رئیسه هم که پیشنهادات خود را به آن ارائه می‌کنند، به هیات اعلام کرده که در مورد مسائل کلان تصمیم گیر نیست.»


منبع: ایلنا