اگر با صنعت پتروشیمی کشور آشنا باشید قطعا نام و آوازه «حمیدرضا رستمی» را شنیده اید و اگر قصد آشنایی با این صنعت را دارید لازم است حتما نگاهی به دوران کاری و سوابق «رستمی» بیاندازید.

به گزارش نفت ما ،در کشور جوانان نخبه و تلاشگری هستند که تنها برای افتخار آفرینی برای ایران بزرگ به نقشه راهی نیاز دارند. این گزارش سعی دارد تا نقشه راه را برای نخبگان با مستندسازی از سوابق اجرایی مدیری که شناسنامه صنعت پیچیده پتروشیمی کشور است به نمایش در آورد.
قبل از آنکه بخواهیم از سوابق اجرایی «حمیدرضا رستمی» بنویسیم ، بهتر است با چند خصوصیت شخصیتی این مدیر آشنا شوید تا بدانید برای «تاریخ سازی» در کشور در کنار داشتن علم به شخصیتی مستقل ، مقتدر ، خستگي ناپذير در نهایت مسئولیت پذیری نیازمندید.
در سوابق «حمیدرضا رستمی» یک موضوع کاملا مبرهن است و با نگاهی کلی درمی یابیم که همواره براي  مسئولیت به دنبال لابی گری ، باند بازي و استفاده از رانت های مختلف نبوده بلکه از او تقاضا شده است كه مسئوليت را بپذيرد و به نوعي در پذيرش مسئوليت به او تكليف نموده اند وکارهای «او» بیانگر فعالیت های خستگی ناپذیر در سنگر راه اندازی و توليد واحدهای تولیدی پیچیده و عظيم پتروشیمی است.
«رستمی» از ابتدای ‌دهه هفتاد تا به امروز در تمام دولت ها فعالیت جدی ، علمی و موثری در کسوت مدیر راه اندازی ، رییس مجتمع ، مدیر عامل و عضو هیات مدیره داشته است . نقش بی بدیل «او» در راه اندازی واحد الفین پتروشیمی بندر امام تا سال‌ها زبان‌زد آگاهان این حوزه بود. نياز مديريت به فردي كه بتواند در راه اندازي و تكميل پروژه موثر واقع شود سبب شد تا راه اندازی واحدهای آروماتیک و پارازایلین بندرامام نيز بر دوشش بگذارند و علی رغم سختی و مشقت های زیاد توانست این واحد ها را به چرخه اقتصاد و تولید کشور تقدیم کند. 
پس از سال ها کار سخت و راه اندازی واحد های پیچیده بندرامام ، ماموریتی سخت تر و غیرممکن برای «رستمی» تعیین شد اما رستمی در تبدیل «غیرممکن» به «ممکن» تخصص دارد. «رستمی» در ماهشهر یک پتروشیمی دیگر راه اندازی کرد و آن هم پتروشيمي «بوعلی سینا» بود که در اوج نبوغ علمی و مدیریتی موفق شد «بوعلی سینا» را  بدون هیچ‌گونه حادثه انساني و دستگاهی به مرحله تولید برساند.  
گویا مدیران وقت وزارت نفت و شرکت ملی صنایع پتروشیمی هر کجا مشکل داشتند و مسائل به سختی گره می خورد برای باز کردنش انتخابی جز «حمیدرضا رستمی» نداشتند و اینبار «او» را برای اجرای تکلیف سخت دیگری به «پتروشیمی نوری» فرستادند. «رستمی» هم که مسئولیت پذیری‌اش را به رخ همگان می کشید ، به نوری (برزویه) رفت و آنجا هم دست به کار بزرگی زد.   تكميل مکانیکی پروژه از هشتاد و دو درصد و راه اندازي موفقيت آميز پتروشيمي نوری (برزویه) و مدیریت هشت ساله بر این شرکت و اجرا و راه اندازي پروژه سولفوز زدايي و ورود به بورس نمودن شركت ، برگ افتخار آفرین دیگری برای «پدر آروماتیک» کشور بود.
پس از نوری (برزویه) بر دوش «پدر آروماتیک» کشور چند تکلیف دیگر در شرکت پلمیر آریا ساسول ، مدیریت برنامه ریزی و توسعه شرکت ملی صنایع پتروشیمی ، مدیریت طرح های هلدینگ خلیج فارس گذاشته شد که آن مسئولیت ها هم برای این مدیر خستگی ناپذیر سراسر از دستاورد بود. خلق برنامه ششم توسعه صنعت پتروشيمي كشور و تعيين چشم انداز آن تنها از حميدرضا رستمي برمي آمد و رستمي اين برنامه را به گونه اي تدوين كرد كه هر وزير و مدير ارشد وزارت نفت به اين برنامه مي بالد و افتخار مي كند. اینبار متخصصان حوزه نفت و انرژی به «او» عنوان تازه ای دادند و رستمی را «شناسنامه پتروشیمی » کشور خواندند.
رستمي كه تا به حال هر مسئوليتي را كه از او خواسته بودند را پذيرفت و به بهترين شكل بار بر دوشش را به زمين گذاشت ، در اوايل سال  1397 بود که به پتروشیمی بندر امام برگردانده شد. اینبار هم «او» کار آسانی نداشت و می بایست کشتی «بندرامام» پیر و بزرگ را در کشاکش مشکلات مختلف از جمله تحریم ها و نبود خوراک به ساحل آرامش می رساند. گویا «بندرامام» هم برای بازگشت به روزهای اوج خود یک نابغه ای به اسم «رستمی» کم داشت و امروز با مدیریت «حمیدرضا رستمی» پتروشیمی بندرامام دستاوردی نبوده که لمس نکرده باشد.
پاراگراف آخر را نخبگان بخوانند ؛ در بین متخصصان نفت و پتروشیمی ، برخی «رستمی» را «پدر آروماتیک» و برخی «شناسنامه پتروشیمی» کشور می نامند اما فارق از این عناوین ، نخبگان کشور اگر می خواهند راه «تاریخ سازی» را بروند باید «حمیدرضا رستمی» بشوند.