به گزارش نفت ما ، سینما در یکصد سال اخیر، یکی از مهمترین تفریحات مردم جهان بوده و در شهرهای نفتخیز ایران هم که صنعت نفت، عامل ورود نیروهای خارجی و به تبع آن تفریحات جدید بود، سینما رونقی دوچندان داشت؛ بطوریکه در در سالهای نه چندان دور، آبادان پس از تهران، دارای بیشترین تعداد سینما در ایران بود!

با گسترش پالایشگاه نفت آبادان و همگام با آن توسعه شهر و افزايش جمعيت، تعداد مراکز تفریحی آبادان هم همانند شهرهای پیشرفته جهان افزایش یافت. سینما در آن زمان طرفداران زیادی داشت و بسیاری از فیلمهای روز جهان هم در آبادان به نمایش در می آمد. در مقطعی، آبادان با داشتن سالنهای سينمای عمومي و سينماهای متعلق به شركت نفت و سینمای ارامنه و سینمای گمرک و ...، دارای ۲۸ سینمای کوچک و بزرگ بود که بيشترين سالن سينما در جنوب ایران و دومین در کشور پس از تهران بود.

 نخستین سالن سینمای آبادان که بطور منظم در آن فیلم نمایش داده شد، سالن سینمای انگلیسی ها در محل پتروشیمی فعلی آبادان بود که در دهه 1310 خورشیدی افتتاح شد و بعدها با ساخته شدن سالن سینما تاج، این سالن را کارمندان ارشد انگلیسی به کارگران هندی تحویل دادند و سینمای قدیمی تر، به سینمای هندی ها مشهور شد. در این سالن که سوله ای ساده بود فقط فیلمهای صامت نمایش داده می شد.

احداث سینما تاج آبادان پیش از جنگ جهانی دوم، در شرق آبادان در نزدیکی محله بوارده جنوبی شروع شد و سرانجام در سال ۱۳۲۳ افتتاح شد؛ سینمای مجللی با آجر نسوز قرمز رنگ که به آجر لندنی مشهور بود و هنوز هم پس از هشتاد سال، سینمای مهم شهر آبادان است. سینما تاج یا سینما نفت را جیمز مالیسِن ویلسِن، معمار اسکاتلندی به سبک آرت دکو یا طراحی با اشکال هندسی دقیق طراحی کرده و به دست معمار غلامحسین هلاله ساخته شده است. سینما تاج با ۱۱۷۸ نفر ظرفیت، تا مدتها مخصوص رؤسا و کارکنان شرکت نفت بود. این سینما به دلیل ارزش بالای معماری آن، در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۷۰۴۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

 البته با گسترش پالایشگاه نفت آبادان که آن زمان بزرگترین پالایشگاه خاورمیانه بود، برای کارمندان و کارگران شرکت چند سالن سینمای دیگر هم تأسیس شد. در آن زمان سینمای باشگاه نفت آبادان با دو سالن در منطقه بهمنشیر ساخته شد که سالن زمستانی ۷۰۰نفره بود و محوطه تابستانی آن که به سینما تابستانی شهرت داشت ۱۵۰۰ نفر گنجایش داشت و کارگران شرکت نفت و اعضای خانواده آنان از آن استفاده می کردند. 

به غیر از اینها، سینمای باشگاه گلستان با ۲۰۰ نفر گنجایش در منطقه بریم و سینمای تابستانی بریم (انکس) با ۱۰۰۰ نفر گنجایش برای استفاده کارمندان شرکت نفت و اعضای خانواده آنان تأسیس شده بود. سینمای باشگاه نفت پیروز هم با حدود ۷۰۰ نفر گنجایش آخرین سینمای شرکتی بود که ویژه کارگران ساخته شد. سالن نمایش دانشکده نفت نیز متعلق به شرکت نفت بود که در آنجا بیشتر فیلم های علمی – آموزشی نمایش داده می شد. سینمای روباز باشگاه ملوان نیز از جمله اولین سینماهای ایران بود که دارای امکان پذیرایی شام همزمان با پخش فیلم بود و به همین دلیل شش پرده مجزا در شش جهت داشت.