ا این همه اخیرا آقای عباس‌زاده معاون وزیر نفت در گفتگویی صراحتا اعلام کرده که «هیچ گاه» به خاطر بدهی گاز هیچ شرکت پتروشیمی قطع نشده است!

داستان گاز پتروشیمی‌ها چند سالی است که به داستانی غم انگیز تبدیل شده است. قطع گاز صنایع بخصوص پتروشیمی‌ها به عنوان اولین و دم دست ترین راه حل ناترازی گاز یکی از مهمترین مشکلاتی است که شرکت‌های پتروشیمی با آن دست به گریبان بوده‌اند، به طوری که در مجمع‌های سالانه پتروشیمی‌ها به طور رسمی اعلام شد که خوراک گاز باعث کاهش تولید و عدم تحقق سود پیش بینی شده گردید. اعلام این که برخی پتروشیمی‌های بزرگ در سال مالی گذشته به دلیل قطع گاز ۱۱۴ روز توقف کامل داشته‌اند، نشان می‌دهد که چطور راهکارهای حل بحران ناترازی، خود به بحران‌های بزرگتری تبدیل می‌شود. 
اما این تنها مشکل پتروشیمی‌ها در این زمینه نیست. نرخ گاز صنایع پتروشیمی بالاترین نرخ گاز محاسبه شده توسط شرکت گاز است و همین موضوع باعث می‌شود که گاه فیش گاز مصرفی یک دوره یک شرکت پتروشیمی هزینه‌ای نجومی داشته باشد. البته این امر از سوی پتروشیمی‌ها پذیرفته شده است اما گاه فیش یک دوره گاز به اندازه‌ای بالاست که پرداخت آنی آن از سوی شرکت‌ها مقدور نیست و انتظار آن است که در این زمینه مساعدتی صورت گیرد ولی متاسفانه بلافاصله اخطار قطع گاز صادر شده و کمترین همراهی با پتروشیمی‌ها صورت نمی‌گیرد! همچنین شنیده شده که نیاز حیاتی پتروشیمی‌ها به گاز اهرم فشاری برای هر مساله مالی یا مطالبات دولتی از پتروشیمی‌ها می‌شود! در واقع یک شرکت صنعتی پراهمیت به خاطر مطالباتی که گاه اختلاف حساب است، دچار قطع گاز و توقف تولید شده، که چنین امری واقعا تاسف‌آور است.
با این همه اخیرا آقای عباس‌زاده معاون وزیر نفت در گفتگویی صراحتا اعلام کرده که «هیچ گاه» به خاطر بدهی گاز هیچ شرکت پتروشیمی قطع نشده است! این ادعا در حالی عنوان شده است که رسانه‌ها در سال‌های گذشته بارها اخبار اخطار قطع گاز پتروشیمی‌ها را مخابره کرده بودند و مهمتر از آن، این‌که در روزهای اخیر زمزمه‌هایی مبنی بر قطع گاز پتروشیمی‌ها به دلیل بدهی به گوش می‌رسد. بررسی ساده‌ای در فضای رسانه‌ای می‌تواند بازگو کننده این واقعیت باشد که سال گذشته بسیاری از شرکت‌ها اخطار قطع گاز دریافت کرده بودند و به دلیل دیرکرد در پرداخت گازشان قطع شده است. نمونه‌هایی مثل پتروشیمی های زاگرس، سبلان، لردگان و... وجود دارد که مسئولان وزارت می‌توانند پای درددل آن‌ها بنشینند و بشنوند که این سخت‌گیری و اجحاف چه بلایی بر سر تولید در این پتروشیمی‌ها آورده است. 
این گونه برخوردها در حالی است که مسئولان نفتی مستحضر هستند و اذعان دارند که صنعت پتروشیمی به عنوان یک صنعت ارزآور و موجد ارزش افزوده روی زنجیره گاز در کشور شناخته شده و فعالیت می‌کند، اما این تناقض پاسخ داده نمی‌شود که چطور با این صنعت این طور بی‌محابا و بدون ملاحظه و ناجوانمردانه برخورد می‌شود؟! آیا این از بی‌اطلاعی مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی است که مشکلات شرکت‌های پتروشیمی را انکار می‌کند یا این که پتروشیمی‌ها حتی از حمایت حداقلی مقاماتی که باید حافظ منافع آن‌ها باشند برخوردار نیستند؟! در حالی که اقتصاد کشور عرصه فعالیت و سودبری دلال‌ها و رانت‌خواران شده، چنین رفتاری با صنایع و تولیدکنندگان جای تاسف فراوان دارد و نمی‌توان به راحتی از این اجحاف گذشت.