سه کشور اروپایی رسماً در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل اعلام کرده‌اند اگر ایران تا پایان ماه اوت (نهم شهریور) مذاکرات هسته‌ای را از سر نگیرد مکانیسم ماشه فعال می‌شود. این یعنی تحریم‌های سازمان ملل که پس از برجام لغو شده بود به‌صورت خودکار برمی‌گردد.
بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، تنها خطر مکانیسم ماشه نیست. ایران قبلاً ذیل این قطعنامه‌ها با خطر حمله نظامی نیز مواجه بود و برای نخستین بار در تاریخ معاصر، کشوری با مذاکره موفق شد از ذیل تحریم‌های شورای امنیت و خطر حمله نظامی خارج شود و در صورت فعال شدن مکانیسم ماشه این خطر هم ایران را تهدید می‌کند. صنعت نفت ایران نیز از دو منظر با خطر بزرگی مواجه می‌شود. اول، محدودیت شدید صادرات نفت و پتروشیمی و دوم محدودیت شدید در جذب سرمایه و تکنولوژی خارجی که در این سال‌ها هم گریبانگیر ما بوده و حالا بیشتر هم می‌شود. در واقع بازگشت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل موجب می‌شود ایران در زمانی که کشورهای مختلف تولید نفت و گاز را به بالاترین حد خود رسانده‌اند تا در یک دهه آینده که همچنان تقاضا برای نفت در اوج خواهد بود از این فرصت برای تبدیل نفت به ثروت استفاده کنند از این فرصت محروم می‌شود و فقر بیشتری کشور را فرا می‌گیرد.
چه بخواهیم، چه نخواهیم، زمان تصمیم بزرگ فرا رسیده است؛ تصمیمی مثل آنچه در مورد پذیرش قطعنامه و پایان جنگ با عراق اتخاذ شد. ایران بازوهای منطقه‌ای خود را تا حد زیادی از دست داده و حالا با توجه به شرایط جدید، مسئولان نظام باید تصمیمی جامع بگیرند که در درازمدت، رفاه و آرامش مردم را تأمین کند.