تا یکی دو ماه دیگر، با کاهش دمای هوا، از ناترازی برق و آب، کم‌کم به سمت ناترازی گاز خواهیم رفت! پس بد نیست یادی کنیم از قراردادهای فشارافزایی در پارس جنوبی که برای جبران ناترازی گاز برنامه ریزی شده بود و این سؤال را مطرح کنیم که این طرح‌ها در چه حالی هستند؟!
روز ۲۰ اسفند ۱۴۰۲ قرارداد طرح ملی فشارافزایی میدان مشترک گازی پارس جنوبی که آن زمان به‌عنوان مهم‌ترین و راهبردی‌ترین طرح صنعت نفت معرفی شد با حضور جواد اوجی، وزیر نفت وقت و محسن خجسته‌مهر، مدیرعامل وقت شرکت ملی نفت ایران بین شرکت نفت و گاز پارس و پیمانکاران این طرح شامل شرکت‌های پتروپارس، اویک، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و مپنا امضا شد. دقیقاً یک سال بعد و در زمان دولت بعدی، ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ مراسم دیگری برای امضای قرارداد فشارافزایی پارس جنوبی با حضور مسعود پزشکیان رئیس‌جمهوری، محسن پاک‌نژاد وزیر نفت و حمید بورد مدیرعامل شرکت ملی نفت برگزار شد و این قرارداد با شرکت‌های پتروپارس، اویک، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و مپنا دوباره امضا شد! یعنی دو مراسم امضای قرارداد برای یک پروژه و با چهار شرکت یکسان در دو دولت! فقط تفاوتش این بود که قرارداد اول، ۲۰ میلیارد دلاری بود و قرارداد دوم، ۱۷ میلیارد دلاری!
از این موضوع که چرا این دو مراسم با عنوان یکسان، در زمان هر دو دولت برگزار شده می‌گذریم. ولی این پرسش به جای خود باقیست که در ۱۸ ماه گذشته، این قراردادهایی که دو بار امضا شده چه میزان پیشرفت داشته است و چه چشم‌اندازی برای افزایش تولید گاز در پارس جنوبی در سال‌های آتی داریم؟
بد نیست بدانید که در آن‌طرف میدان مشترک پارس جنوبی، کشور قطر در هفت مجتمع فشارافزایی پروژه NFPS، با استقرار مجموعاً ۳۲ دستگاه توربوکمپرسور پیشرفته زیمنس در نقاط استراتژیک میدان با سرعت برای جبران ۷۰ درصد افت فشار میدان و افزایش ضریب برداشت از آن تلاش می‌کند.