بدون شک اگر سهام شرکت در بازار بورس عرضه میشد، شرکت موظف به شفافسازی در این خصوص بود. عدم شفافیت منجر به بسته شدن نماد و وفور فشار جهت شفافسازی میگردید.
اختصاصی نفت ما / ناگفتههای یک انصراف:
چرا پتروامید وارد بازار بورس نشد؟
26 دی 1397 ساعت 10:17
بدون شک اگر سهام شرکت در بازار بورس عرضه میشد، شرکت موظف به شفافسازی در این خصوص بود. عدم شفافیت منجر به بسته شدن نماد و وفور فشار جهت شفافسازی میگردید.
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،شرکت پتروامید آسیا به عنوان یکی از بزرگترین شرکتهای سازنده مخازن ذخیره سازی نفت خام در ایران به تازگی قراردادی 606 میلیون یورویی به مدت سه سال و باظرفیت ذخیره سازی 10میلیون بشکه انواع نفت خام سبک و سنگین صادراتی ایران را درمنطقه استراتژیک جاسک با روش BOT منعقدکرده است. این شرکت بعنوان یکی از شرکتهای اصلی و استراتژیک هلدینگ چندرشته ای گروه مدیریت سرمایه گذاری امید وابسته به بانک سپه می باشد که درکنار شرکتهای بزرگ دیگری نظیر شرکت معدنی و صنعتی گلگهرکرمان، چادرملو، گهین سیرجان، کویرتایر و بیش از 30 شرکت اصلی و وابسته یکی از قدرتمندترین بنگاههای اقتصادی کشور را شکل داده اند که نقشی مهم و تاثیرگذار در بازارسرمایه و بورس ایران ایفا می کنند. در این میان پتروامید از جایگاه ویژهای برخوردار است. با بررسی زیرمجموعههای این شرکت سرمایهگذاری خواهیم دید که سهام زیرمجموعههای بزرگ این شرکت در بازار سرمایه به عنوان سهامی ارزشمند سالهاست که در بازار بورس خرید و فروش میشود. مدتی پیش نیز خبر ورود پترو امید به بازار بورس کشور و برنامه ریزی برای پذیره نویسی سهام پترو امید، اکثر سهامداران را خوشحال کرد؛ زیرا در یک بازار سبز پر رونق، یک عرضه اولیه، آنهم در ارتباط با حوزه نفت و انرژی برای فعالان بازارسرمایه می توانست تهییج کننده و مثبت تلقی شود. این تصمیم مهم و اثربخش توسط احمدابراهیمی مدیرعامل وقت گروه سرمایه گذاری امید نه تنها برای شرکت پترو امید آسیا، بلکه برای دیگر شرکتهای سودآور این هلدینگ نظیر شرکت سرمایه گذاری ساختمانی سپه،شرکت آسیاناما اتخاذشد. اما این مهم برای مدیران ارشد سهامدار عمده یعنی بانک سپه خیلی خوشایند نبود و واکنش های منفی و فشار بسیاری درجهت توقف آن صورت پذیرفت. با اصرار و سماجت مدیرعامل بانک سپه ، احمدابراهیمی علیرغم مخالفت برخی سهامداران و اعتراض برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی درحالیکه در مدت حضور 10 ماهه خود، ارزش سهام هلدینگ امید را دربازاربورس به سودی 200 درصدی رسانده بود، کناررفت و سکان هلدینگ چندرشته ای امید به حسنعلی قنبری مدیرعامل اسبق بانک سپه در دوره دولت محموداحمدی نژاد سپرده شد . قنبری در اولین اقدام و دربدو ورود به هلدینگ امید به سفارش محمدکاظم چغازردی مدیرعامل بانک سپه طی نامهای رسمی خواستار توقف روند اجرایی عرضه سهام پتروامید در بازار بورس شد و رسما از ورود پتروامید و دو شرکت دیگر این هلدینگ به بورس ممانعت به عمل آورد. این تصمیم را از لحاظ اهمیت شاید بتوان با تصمیم اتخاذ شده در سال 88 مبنی بر تغییر اساسنامه شرکت مقایسه کرد؛ چراکه در ابتدا شرکت مذکور قرار بود صرفا در زمینه معادن فعال باشد؛ اما ناگهان روال کار عوض شد و پترو امید مسیر فعالیت در حوزه نفت و گاز را پیمود. اکنون باید این سوال اساسی را از مدیران جدید گروه سرمایه گذاری امید و در وهله بعد شرکت پتروامید پرسید که بنابه کدامین دلایل از عرضه بخشی از سهام پتروامید در بازار سرمایه منصرف شدهاند؟ آیا این انصراف ارتباطی با قراردادهای جدید دارد؟ آیا الزام در گزارشهای دقیق مالی و شفافیت اطلاعات شرکتها بر روی سامانه کدال سازمان بورس و اوراق بهادارکشور دلیل بر کناره گیری می باشد؟ نحوه انتخاب پیمانکاران و نظارت بر انتخاب شرکتها و افراد واجدشرایط چگونه است؟ در این خصوص اخباری به آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما" ارسال شده که الزام در پاسخگویی مدیران مربوطه را دو چندان میکند. بر اساس اطلاعات موجود، شرکت پتروامید طلبهای نسبتا چشمگیری نزد فولاد مبارکه اصفهان دارد. از طرفی پترو امید با "شرکت مهندسی و توسعه نفت"، قراردادی در خصوص ساخت مخازن ذخیرهسازی نفت خام و تاسیسات جانبی در بندر جاسک، منعقد کرده است. مشخصا پتروامید برای بهسرانجام رساندن این طرح نیاز به مواد اولیه، از جمله لوله و فولاد دارد. خرید این لوازم اولیه، در حالی از سوی پتروامید صورت میگیرد که این شرکت میتواند از محل دیون خود از فولاد مبارکه، اقدام به تامین مایحتاج قراردادش با شرکت مهندسی و توسعه نفت کند؛ به عبارتی مدیران پتروامید میتوانستند برای زنده کردن طلبهای خود از فولاد مبارکه، ورق و مواداولیه مورد نیازشان را دریافت کنند. اینگونه هم طلب را دریافت میکردند و هم هزینهای بر دوش شرکت حمل نمیشد. به هیچ وجه هیچ کارشناسی این تصمیم را صحیح و اقتصادی ارزیابی نمیکند. آیا انصراف از حضور در بازار سرمایه به جهت اتخاذ چنین تصمیماتی است؟ ردپای برخی آقازاده ها ، دامادها و برخی اعضای هیات مدیره بانک و شرکت امید در نحوه انتخاب پیمانکارها و شرکتهای مشاور دیده می شود. بلا شک در قبال این موارد باید پاسخی شفاف از سوی مدیریت ارشد بانک و هلدینگ سرمایه گذاری امید ارائه شود. ابراز پاسخهای شفاف، نیاز حضور شرکت در بازار سرمایه است. شانه خالی کردن از شفافسازی میتواند دلیل عمدهی این موضوع باشد. بدون شک اگر سهام شرکت در بازار بورس عرضه میشد، شرکت موظف به شفافسازی در این خصوص بود. عدم شفافیت منجر به بسته شدن نماد و وفور فشار جهت شفافسازی میگردید. در نهایت مسئولان باید علت این موضوع را اعلام و در سامانه کدال رسانهای میکردند؛ درست همانطور که برای "کنتور سازی ایران" چنین مسالهای رخ داد. نتیجه آن موضوع تلخ را هم دیدیم. حال اگر چند و چون این قضیه شفافسازی شود، آیا مسئولان دلیل متقنی را اعلام میکنند؟ موضوعی که منجر به شک و شبهات در این خصوص شده، این است که پتروامید بدون هیچگونه مناقصهای این خریدها را نهایی کرده است. چرا بدون طی شدن روال اداری و قبل از انتخاب شرکت مشاور ،برگزاری چنین مناقصه ای برای خریدهای سنگین نهایی شوند؟ بلاشک مناقصه میتوانست بخشی از سرمایه را به شرکت برگرداند. پس در سوالی ساده میپرسیم، مسئولانِ خریدِ مایحتاجِ قراردادِ بین دو شرکت پتروامید و شرکت توسعه نفت چه کسانی هستند؟ آیا حاضرند ضمن اعلام جزییات، شفافسازی کنند؟ حضور در بازار بورس این الزام را برای مسئولان شرکت پتروامید به دنبال داشت. آیا برای فرار از شفافسازی ، قید بازار بورس را زدند؟ یقینا چنین مجموعهای از شفافسازی گریزان است. پس گریز از بازار بورس میتواند به دلیل همین شفافسازیها باشد. ممانعت از عرضه سهام پتروامید در بازار بورس در حالی صورت میگیرد که شرکت سرمایهگذاری امید با نماد "وامید" طی چند ماه اخیر، سودهای بسیار چشمگیری داشته است. بدون شک این سودها به جهت کارکرد مناسب زیرمجموعههای "وامید" است. سال گذشته قیمت هر سهم وامید حدودا 215 تومان بوده که این قیمت با گذشت کمتر از یک سال به بیش از600 تومان رسیده بود. این یعنی افزایش 200 درصدی ارزش سهام وامیدکه با تغییر بحث برانگیز تیم موفق مدیریتی قبل شاهد سقوط قابل تامل و مشکوک سهام " وامید " دربازارسرمایه هستیم. وقتی شرکت مدیریت سرمایهگذاری امید با چنین رشدی مواجه است، آیا زیرمجموعههای آن فاقد چنین پتانسیلی هستند؟ مدیران شرکت و سهامدار کلان این شرکت که بانک دولتی سپه هست، از چه هراس دارند؟ آیا راهی دیگر برای کسب سود بیشتر یافتهاند؟! یا پای منافعی بزرگ در پشت این صحنه آرایی مدیریتی قراردارد. همانطور که در ابتدای بحث گفتیم شرکت پتروامید قرار بود صرفا در زمینه معادن فعال باشد؛ اما ناگهان در سال 88 روال کار عوض شد و پتروامید مسیر گاز و پتروشیمی را طی کرد. امروز بعد از 10 سال شاهد جایگاه درخشان این شرکت در حوزه نفت و پتروشیمی هستیم. آیا با ممانعت از واگذاری سهام این شرکت، در 10 سال آینده شاهد همین جایگاه خواهیم بود؟ مشخصا مسئولان امروزی باید در10 سال آینده پاسخ بدهند.
کد مطلب: 109006