به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"، اگرچه در ماه‌های اخیر حرف و حدیث‌های زیادی وجود داشت که از تصمیم دولت بر عرضه بنزین با سه نرخ متفاوت می‌گفت، اما کمتر می‌شد که به این سخنان اعتماد کرد. تاکید دولتی‌ها بر نادرست بودن حرف‌ها در این خصوص هم مزید بر علت بود اما حالا با انتشار تصویب نامه هیات وزیران مشخص شد که اولا بنزین سه نرخی می‌شود و ثانیا نرخ سوم بنزین از پانزدهم آذرماه ۵ هزار تومان می‌شود. این نرخ البته ثابت نیست و در این تصویب نامه برای زمان ابلاغ این تصویب نامه ۵۰۰۰ تومان تعیین شده است. در واقع نرخ سوم بنزین بر مبنای حداقل ۱۰ درصد قیمت خرید بنزین از پالایشگاه‌ها تعیین می‌شود و وزارت نفت بر اساس میانگین قیمت هر فصل قیمت بنزین در فصل بعد را مشخص می‌کند.
 این تصمیم اگرچه در جلسه چهاردهم آبان ماه هیات دولت تصویب شده ولی در نامه‌ای به تاریخ دوم آذرماه ابلاغ شده و پس از آن هم با انتشار این نامه به اطلاع مردم رسانده شده است. در واقع اطلاع رسانی ضعیف دولت که باعث شده بود در سه ماه گذشته این موضوع به یکی از دغدغه‌های اصلی مردم تبدیل شود، این بار هم به چشم می‌خورد: دولت به جای طرح موضوع با مردم از طریق رسانه‌ها، فقط تصویر تصویب نامه خود را منتشر کرد و لابد شورای اطلاع رسانی دولت نظرش بر این بوده که مردم آن را می‌خوانند و آنچه باید بفهمند، می‌فهمند و نیازی به توضیح بیشتر نیست!
 اما ضعف دولت تنها در این نکته به چشم نمی‌خورد. شاید مهمترین نکته دراین خصوص بی‌توجهی دولت به این موضوع مهم بود که آنچه باعث شده یارانه زیادی صرف بنزین شود، چیزهای دیگری جز مصرف واقعی مردم است. دولت بدون توجه به موضوعاتی مثل قاچاق سوخت، تصمیمی گرفته که خود این تصمیم هم می‌تواند راه را برای رانت خواری بیشتر باز کند. سه نرخی شدن بنزین یادآور چند نرخی شدن دلار است که به جای این که معضلات را کم کند، به آن‌ها افزود و فقط سود آن را عده‌ای خاص بردند. الان شاید سوال مهم این است که آیا سه نرخی کردن بنزین باعث می‌شود اتفاقاتی از قبیل آن چند میلیون کارت سوخت اضافه‌ای که معلوم نیست از کجا سردرآورده، دیگر اتفاق نیفتد یا این که چنین کاری اتفاقا به چنین سودجویی‌هایی دامن می‌زند؟ آیا قاچاق بنزین با این کار پایان می‌یابد یا زمینه آن بیشتر خواهد شد؟!
 شاید بتوان با قاطعیت گفت که اجرای چنین راه حل‌هایی برای معضل یارانه بالای بنزین، واقعا ناامید کننده است و نشان می‌دهد که دولتی‌ها هیچ شناخت درستی نسبت به موضوع ندارند یا این که اصولا توان اتخاذ یک تصمیم قاطع و موثر را ندارند. احتمالا با این دست فرمان دولت، بعد از مدتی بنزین دچار نرخ چهارم و پنجم و... هم خواهد شد و نهایتا وضعیتی شکل می‌گیرد که نه تنها مشکل را حل نکرده است بلکه کلاف سردرگمی را ساخته که دیگر باز کردنش ممکن نیست.
 در این میان شاید تنها نکته قابل تقدیر در این تصمیم دولت قطع سهمیه بنزین ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰ تومانی خودروهای دولتی (به جز آمبولانس‌ها) است. علاوه بر این خودروها، خودروهای خارجی وارداتی، خودروهای مناطق آزاد و مناطق ویژه اقتصادی نیز این سهمیه را ندارند که این هم تصمیم درستی به نظر می‌رسد. اما دولت این تصمیم را هم گرفته که خودروهای داخلی که به تازگی شماره می‌شوند نیز چنین سهمیه ‌ای را نداشته باشند. مبنای این تصمیم چه منطقی است؟ اگر خانواده‌ای ضعیف با زحمت بتواند از این به بعد خودرویی بخرد چرا نباید سهمیه ۱۵۰۰ تومانی و ۳۰۰۰ تومانی داشته باشد؟!
 و یا تکلیف آن فردی که خودرو ندارد سهمش از این یارانه چیست؟!
 بعید است دولتی‌ها پاسخی به این سوالات بدهند؛ عزیزانی که حتی زحمت اطلاع رسانی در این خصوص را به خود نداده‌اند برای این پرسش‌ها چه پاسخی می‌توانند دست و پا کنند؟!