به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،همه چیز از گم شدن یک دکل نفتی در زمان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد شروع شد! اتفاقی که بعد از چند سال هنوز هم می‌تواند تعجب مردم دنیا را برانگیزد! این اتفاق و پیامدهای آن، باعث شروع سقوط یک شرکت بزرگ نفتی شد: «شرکت مهندسی، ساخت و تاسیسات دریایی ایران»!
اما ماجرای دکل گمشده و به نتیجه نرسیدن پرونده‌ای این چنین عجیب، تنها بخشی از گرفتاری‌هایی بود که این شرکت دید. بعد از آن تغییرات مدیریتی و سوء مدیریت، ضرباتی را به پیکره این شرکت وارد آورد.
کار به جایی رسید که حتی پرداخت به موقع حقوق پرسنل این شرکت هم ممکن نبود و تجمعاتی در این باره شکل گرفت!  
چرا چنین شد؟! 
مدیران ضعیفی که یکی پس از دیگری می‌آمدند و شرکت را بیشتر در بحران فرو می‌بردند! پروژه‌هایی که هیچ نظارتی بر آنها نبود و معلوم نبود که شرکت با آنها چه می‌کند؟! نمونه اعلای این وضعیت خط لوله ابوذر است. یکی از خطوط اصلی انتقال نفت خام که از میدان ابوذر به پایانه صادراتی خارک و «پتروشیمی خارک» می‌رود اما از 18 ماه پس از شروع استفاده از آن تا به حال، دائما دچار مشکلات جدی است. 
نشتی و آسیب دیدگی خط لوله‌ای با این اهمیت از عواقب بحرانی است که دامان تاسیسات دریایی به عنوان مجری این پروژه را گرفته است! داستانی که در وضعیت حساس امروز کشور، هم به حوزه نفت، هم به حوزه پتروشیمی و هم به محیط زیست لطمات جبران ناپذیری وارد می‌کند. 
مشکلات مزمن شرکت تاسیسات دریایی بسیار تذکر داده شده اما کمتر به آن توجهی شده است و شاید حالا دیگر کمتر کسی امید به احیای این شرکت دارد، اما هم چنان باید از مسئولان خواست که به راحتی از کنار این موضوع نگذرند و بپذیرند که ادامه این وضعیت در این شرکت لطماتی جبران ناپذیر و چندوجهی را به کشور وارد می‌کند. خدا کند گوش شنوایی باشد!