علی اصغر رجبی، مدیر انرژی و کربن شرکت ملی گاز در گفت و گو با نفت ما در خصوص اینکه هم اکنون مقررات سخت زیست محیطی برای شرکتهای پتروشیمی و پالایشگاهی به عنوان یک چالش مطرح است. بحث استفاده از سوختهای جایگزین و ممنوعیت استفاده از پلاستیک در سطح جهانی جدی تر از گذشته شده است، آیا ایران آمادگی گذار انرژی و تحول در این زمینه ها را دارد، اظهار داشت: بحث گذار انرژی همواره در طول تاریخ وجود داشته است و استفاده از انرژی ماهیچه ای حیوانات تا زیست توده، ‌زغالسنگ، فسیلی مثل نفت و تجدیدپذیر تحول داشته است و امروزه هم از تجدیدپذیرها به سمت فوتون در حال دگردیسی است. لذا بحثی که در گذار انرژی مهم جلوه می کند، اینست که آیا این گذار و انتقال به صورت تحولی بوده یا انقلابی. سوالی که مطرح است آیا ما در سال 2050 با توجه به سرمایه گذاری خیلی زیاد روی انرژی های فسیلی می توانیم یک دفعه بر روی سناریوی کربن صفر متمرکز شویم. طبیعتا نه چرا که ظرفیت سازی و منابع مالی و عدم وابستگی اقتصاد کشورها به انرژیهای فسیلی را می طلبد. در نتیجه هیچ عقل سلیمی مخصوصاً در اقتصادهای وابسته به فسیلی معتقدند که نباید به صورت انقلابی در مسیر گذار انرژی و تجدیدپذیرها حرکت کنیم بلکه باید به صورت تعاملی و تدریجی باشد.

رجبی ادامه داد: در سناریوی هیدروژن مجمع کشورهای صادرکننده گاز بر این باور است که وابستگی و تقاضای به نفت در سالهای دور پایین می آید، اما تقاضای گاز بالا می رود چون گاز طبیعی پایه ای برای انرژیهای تجدیدپذیر مثل هیدروژن در می آید. پایه هیدروژن آبی از ریفرمینگ گاز است و به همین دلیل گاز می تواند به عنوان پلی بین فسیلی ها و تجدیدپذیرها باشد.

مدیر انرژی و کربن شرکت ملی گاز در خصوص بازاریابی سبز در حوزه محصولات پتروشیمی تصریح کرد: کشورهایی که تعهدات در قالب توافقات زیست محیطی تحت سازمان ملل متحد مثل توافق پاریس داده اند، حتما اثر و ردپای کربن این محصولات بررسی و محاسبه می شود. مثلاً بابت تولید محصول پتروشیمیایی یا فولادی و یا سوخت کشتی چقدر کربن مصرف شده است. اینکه ما چگونه بتوانیم در این حوزه ها وارد بشویم، بحث‌های مهمی است، چون استفاده از تکنولوژی سبز باعث افزایش قیمت آن می شود، پس طبیعتاً هر کشوری که منابعش را روی بهینه سازی بگذارد، هم مصرف سوخت و کربن پایین تر می آید و هم اینکه در بازار اقتصادهای آینده می تواند محصول بیشتر با سود بیشتری بفروشد.