بررسی های جدید نشان می دهند که مشکلات مالیاتی کارکنان و کارگران صنعت نفت همچنان پابرجاست و تبعات آن دامن این قشر زحمتکش و تلاشگر را رها نمی کند.
دغدغه های مالیاتی کارکنان صنعت نفت سال هاست که با این عزیزان عجین است و با توجه به وعده های متعدد دولت سیزدهم برای رفع آن، گویا هنور راه حلی برایش اندیشیده نشده است.
تغییرات مدیریتی و نبود سیاست واحد در تعیین میزان مالیات کارگران و کارکنان صنعت نفت باعث شده این قشر مظلوم بیش از همیشه مورد بی مهری قرار گیرد و در مقام مقایسه با سایر بخش های دولتی بیشترین ضربه را از این حوزه ببیند.
پرداخت مالیات های سنگین و نبود عدالت در تعیین میزان آن سبب شده تا شاهد اعتراضات زیادی از این قشر در رسانه ها باشیم. اعتراضات به حقی که اگر گوش شنوایی باشد به آسانی قابل حل است.
اینکه دولت در کسر کردن مالیات از کارکنان و کارگرانی که در سخت ترین شرایط آب و هوایی و اقلیمی مشغول تولید هستند و در کنار این سختی کار، دوری خانواده و مشکلات اجتماعی فراوانی را متحمل می شوند خود بیانگر این موضوع است که باید تفاوت معناداری بین آنها با سایر کارکنان و کارگران قائل شد.
اگر باور داشته باشیم که کارکنان صنعت نفت و گاز کشور به عنوان استراتژیک ترین شاغلین در کشور هستند باید این نکته را نیز بپذیریم که باید تفاوت هایی برای این عزیزان در حوزه های مختلف به ویژه حوزه مالیات قائل شد.
اگر نیروی انسانی تلاشگر و ارزشمند صنعت نفت و گاز ایران در اقصی نقاط کشور در مبارزه با تحریم ها در صف مقدم قرار دارد و برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور از هیچ تلاشی فروگذار نیست، باید این نکته به مسئولان امر یادآور شود که باید در قانونگذاری با آنها برخورد مناسب شغل و کار آن نیز انجام شود و مالیات ها براساس نوع خدمت آنها تعیین گردد.
به همین دلیل انتظار می رود به منظور افزایش انگیزه این قشر عظیم و زحمتکش و رفع مشکلات معیشتی برای ایشان و خانواده های عزیز آن ها اصلاحات لازم صورت گرفته تا براساس منطقه عملیاتی و نوع شرح کار این عزیزان زمینه بری اصلاح قوانین مالیاتی آنها انجام و این دغدغه مهم هرچه سریع تر پایان یابد.
دغدغه های مالیاتی کارکنان صنعت نفت سال هاست که با این عزیزان عجین است و با توجه به وعده های متعدد دولت سیزدهم برای رفع آن، گویا هنور راه حلی برایش اندیشیده نشده است.
تغییرات مدیریتی و نبود سیاست واحد در تعیین میزان مالیات کارگران و کارکنان صنعت نفت باعث شده این قشر مظلوم بیش از همیشه مورد بی مهری قرار گیرد و در مقام مقایسه با سایر بخش های دولتی بیشترین ضربه را از این حوزه ببیند.
پرداخت مالیات های سنگین و نبود عدالت در تعیین میزان آن سبب شده تا شاهد اعتراضات زیادی از این قشر در رسانه ها باشیم. اعتراضات به حقی که اگر گوش شنوایی باشد به آسانی قابل حل است.
اینکه دولت در کسر کردن مالیات از کارکنان و کارگرانی که در سخت ترین شرایط آب و هوایی و اقلیمی مشغول تولید هستند و در کنار این سختی کار، دوری خانواده و مشکلات اجتماعی فراوانی را متحمل می شوند خود بیانگر این موضوع است که باید تفاوت معناداری بین آنها با سایر کارکنان و کارگران قائل شد.
اگر باور داشته باشیم که کارکنان صنعت نفت و گاز کشور به عنوان استراتژیک ترین شاغلین در کشور هستند باید این نکته را نیز بپذیریم که باید تفاوت هایی برای این عزیزان در حوزه های مختلف به ویژه حوزه مالیات قائل شد.
اگر نیروی انسانی تلاشگر و ارزشمند صنعت نفت و گاز ایران در اقصی نقاط کشور در مبارزه با تحریم ها در صف مقدم قرار دارد و برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور از هیچ تلاشی فروگذار نیست، باید این نکته به مسئولان امر یادآور شود که باید در قانونگذاری با آنها برخورد مناسب شغل و کار آن نیز انجام شود و مالیات ها براساس نوع خدمت آنها تعیین گردد.
به همین دلیل انتظار می رود به منظور افزایش انگیزه این قشر عظیم و زحمتکش و رفع مشکلات معیشتی برای ایشان و خانواده های عزیز آن ها اصلاحات لازم صورت گرفته تا براساس منطقه عملیاتی و نوع شرح کار این عزیزان زمینه بری اصلاح قوانین مالیاتی آنها انجام و این دغدغه مهم هرچه سریع تر پایان یابد.
