یک نماینده سابق مجلس گفت: باید هرچه زودتر نسبت به توسعه و تولید اقدام کنیم و بتوانیم ظرف ۱۰ سال آینده سرمایه‌گذاری مناسبی برای تولید حداکثری داشته باشیم در غیر این صورت دنیا به سمت منابع غیرفسیلی و تجدیدپذیر می‌رود و ورود سرمایه به این بخش هم جدی است.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۱۶ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۵:۵۱
کد مطلب : ۱۳۹۰۸۳
آسیب به مخازن غرب کارون با برداشت‌های عراق
وزیر نفت عراق نیز گفته مرحله نخست این قرارداد سرمایه‌گذاری ۳ میلیارد دلاری توتال‌انرژیز در پروژه‌ای برای تزریق آب دریا به مخازن نفتی و بهبود ضریب بازیافت و برداشت نفت خواهد بود.
قراردادهای بزرگی که کشورهای منطقه بخصوص همسایگانی که در میادین نفتی و گازی با آنها مشترک هستیم، منعقد می‌کنند بدان جهت برای کشور ما دارای اهمیت است که نه از سرمایه و نه از دانش فنی بروز بین‌المللی برخوردار است، ضمن اینکه در شرایطی که ما در تحریم صادرات نفت بسر می‌بریم نه تنها خاورمیانه‌ای‌ها که نفت‌خیزهای دیگر دنیا هم برای برداشت و صادرات هرچه بیشتر و سریع‌تر منابع نفت و گاز در مسیر رقابتی عجیب از هیچ برنامه توسعه‌طلبانه‌ای فروگذار نمی‌کنند چرا که دنیای فردا دیگر روی خوشی به انرژی فسیلی نشان نمی‌دهد و ما همچنان نیمه راه را هم نپیموده‌ایم.
علی بختیار درباره توسعه میادین نفتی عراق با همکاری شرکت‌های بین‌المللی و تاثیر آن بر موضوع بازار و صادرات ایران اظهار داشت: اخیرا عراق قراردادی را در جنوب بصره با توتال فرانسه امضا کرده، قبل از آن نیز قراردادهایی با دیگر شرکت‌های بزرگ جهان برای توسعه میادین نفتی خود منعقد کرده است، مسئله این است که برخی از قراردادها در کشورهای همسایه در حوزه میادین مشترک تاثیر بسزایی دارد، مثلا قراردادهایی که در میادین مشترک با غرب کارون به امضا می‌رسد برای ما اهمیت بالایی دارد.
وی با بیان اینکه ما باید بتوانیم ظرفیت یک میلیون بشکه‌ای در غرب کارون ایجاد کنیم، افزود: واقعیت این است که در میادین ما نیز باید سرمایه‌گذاری جدی شده و شرکت‌های صاحب سرمایه و دانش بین‌المللی و منطقه‌ای ورود کنند، زیرا متاسفانه منابع داخلی کشور کفاف سرمایه‌گذاری در حوزه نفت را نمی‌دهند، اکنون منابعی که متعلق به ملت ایران است بعضا توسط کشورهای همسایه برداشت می‌شود، حاکمیت باید نسبت به حفظ این منابع اقدام کند.
ناظر سابق شورای عالی انرژی در مجلس در ادامه گفت: در دنیا خصوصا غرب بین همسایگان روابط یونیتیشن برقرار است، یعنی در میادین مشترک نفت و گازی خود به جای دو سکو یک سکو احداث می‌کنند، به جای دو بار سرمایه‌گذاری یک بار با هم سرمایه‌گذاری می‌کنند، میدان را توسعه داده و سهم خود را به هر میزانی که هر یک از کشورها از مخزن سهیم هستند، برمی‌دارند، در ایران نیز قبلا قراردادهایی به این شکل امضا شده، مثلا مذاکراتی بین ایران و عمان برای توسعه میدان هنگام انجام شد، عمان زیر مذاکرات زدند و کار جلو نرفت، اگر حداقل همین یک قرارداد به نتیجه می‌رسید، می‌توانست مبنایی باشد که میادین مشترک به این سمت بروند، به این ترتیب هم هزینه‌ها کاهش پیدا می‌کنند و هم از مخزن صیانت شده و دچار خدشه و آسیب جدی نمی‌شود.
وی با بیان اینکه موضوع از این قرار است که در خاورمیانه همبستگی توسعه‌ای و اقتصادی چندانی بین کشورها وجود ندارد، خاطرنشان کرد: با روال کنونی توسعه میادین بخش زیادی از نفت در مخازن حبس می‌شود و این به دلیل عدم تولید صیانتی و برداشت بی‌رویه و غیراصولی می‌تواند باشد.
بختیار یادآور شد: اکنون در میدان مجنون سمت عراق با سرمایه‌گذاری‌ها و برداشت‌هایی که صورت گرفته سمت مخزن ما آسیب دچار می‌شود، اما اگر کشورها به سمت توسعه مشترک بروند هم به لحاظ مسائل زیست محیطی و هم نگهداشت مخزن، حفظ حقوق ملت‌ها و مباحث کاهش هزینه اهمیت دارد، ضمن اینکه از لحاظ سیاسی هم منافعی بدنبال خواهد داشت.
وی بیان داشت: سال‌های گذشته توافقات و مذاکراتی بین ایران و عراق برای توسعه مشترک میادین انجام شده که باید مجددا احیا شده و ادامه پیدا کند.
این نماینده سابق مجلس تاکید کرد: ما در زمینه سرمایه‌گذاری در حوزه نفت باید بیشتر بجنبیم و سریع‌تر کار را جلو ببیریم، زیرا با توجه به افزایش گازهای گلخانه‌ای و معاهدات و کنوانسیون‌هایی مثل پاریس که به صورت تهدیدی در دنیا وضع و اجرا می‌شود، در سال‌های آتی با محدودیت‌های جدی در توسعه و تولید نفت مواجه می‌شویم، بنابراین باید هرچه زودتر نسبت به توسعه و تولید اقدام کنیم و بتوانیم ظرف 10 سال آینده سرمایه‌گذاری مناسبی برای تولید حداکثری داشته باشیم در غیر این صورت دنیا به سمت منابع غیرفسیلی و تجدیدپذیر می‌رود و ورود سرمایه به این بخش هم جدی است.
وی با بیان اینکه در آینده نه چندان دور هم در زمینه صادرات و هم تولید و توسعه منابع فسیلی محدودیت بسیار گذاشته می‌شود، گفت: بنابراین ما باید حداقل سالیانه 20 تا 30 میلیارد دلار در حوزه نفت سرمایه‌گذاری داشته باشیم و با شرکت‌های صاحب سرمایه و دانش بین‌المللی وارد مذاکره شده و هم از ظرفیت شرکت‌های داخلی E&P و GC داخلی استفاده کرده و تولید و توسعه را خصوصا در میادین مشترک به حداکثر برسانیم.
منبع: ایلنا
