۱۷
۲۴
plusresetminus
تاریخ انتشارسه شنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۰۷:۵۴
کد مطلب : ۱۷۱۶۳۹

انحصار به نام “ساخت داخل”، به کام رانت و ناکارآمدی!

میثم قدیری
انحصار به نام “ساخت داخل”، به کام رانت و ناکارآمدی!
طی دو دهه اخیر، شعارهایی نظیر «ساخت داخل» و «حمایت از تولید ملی» به کلیدواژه‌ای تبدیل شده که در پشت آن، نه تنها توسعه واقعی صنعتی رخ نداده، بلکه در بسیاری از حوزه‌ها به ابزاری برای انحصار، رانت و کیفیت پایین منجر شده است. صنعت خودرو یکی از نمونه‌های فاجعه‌بار این سیاست است؛ جایی که سال‌هاست به بهانه حمایت از خودروسازان داخلی، نه‌تنها مردم با جان خود تاوان داده‌اند، بلکه بحران‌های کلان‌تری نظیر ناترازی شدید در مصرف سوخت نیز محصول همین خودروسازی غیررقابتی و رانتی است.
حال این چرخه معیوب به صنایع استراتژیکی چون نفت، گاز و پتروشیمی نیز کشیده شده است. «نفت ما» به عنوان رسانه‌ای تخصصی، وظیفه خود می‌داند که در برابر این انحصار ساختگی و اثرات ویرانگر آن هشدار دهد!
از سال ۱۳۸۵، وزارت نفت پروژه‌ای با عنوان «ساخت داخل ۱۰ قلم کالای اساسی» را در دستور کار قرار داد؛ پروژه‌ای که در ظاهر قرار بود وابستگی کشور به واردات را کاهش دهد و موتور بومی‌سازی فناوری را روشن کند. اما امروز، پس از گذشت نزدیک به ۲۰ سال، وقت آن رسیده که با دو سوال کلیدی کارنامه این سیاست ارزیابی شود:
۱. عمق واقعی ساخت داخل چه میزان است؟ آیا واقعا توان تولید این تجهیزات به صورت کامل در کشور وجود دارد؟ یا آنچه تحت عنوان “ساخت داخل” معرفی شده، در عمل مونتاژ قطعات بی کیفیت وارداتی بوده است؟ پاسخ این سوال از طریق بررسی آمار واردات شرکت‌های به‌اصطلاح تولیدکننده داخلی از منابعی چون گمرک و بانک مرکزی قابل استخراج است.
۲. کارکرد تجهیزات تولید داخل چه تأثیری بر بهره‌برداری از تأسیسات نفتی داشته است؟ آیا این تجهیزات توانسته‌اند عملکردی هم‌سطح نمونه‌های خارجی داشته باشند؟ چه میزان از کاهش تولید، افزایش تعمیرات دوره ایی و اختلال در عملیات می‌توانند ناشی از تجهیزات بی‌کیفیت یا ناکارآمد داخلی باشند؟
در کنار این سوالات فنی، آنچه بیشتر جای نگرانی دارد، تداوم انحصار در این صنایع است. مافیای نفتی – مشابه آنچه سال‌ها در خودروسازی رخ داد – با بستن مسیر رقابت و ورود فناوری‌های جدید، نه‌تنها مانع توسعه صنعتی واقعی شده‌اند، بلکه بستری برای فساد، ناکارآمدی و در نهایت تحمیل هزینه های سنگین به کشور و مردم فراهم کرده‌اند.
زمان آن رسیده که سیاست‌گذاران و نهادهای نظارتی با شفافیت، بر عملکرد این قراردادها و دستاوردهای آن نظارت کنند و اجازه ندهند که به نام «ساخت داخل»، اصل منافع ملی فدای منافع گروهی خاص شود.
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


بسیار عالی آقای میثم قدیری
رسانه نفت ما در این چند سال کارای بسیار مفیدی انجام داده جای تقدیر و تشکر دارد
حسین خانی
به نام تولید ارز دولتی هم میگیرند و سرمایه های ملت را دود می کنند
الهه
نکته کلیدی همینه ساخت داخل مفهومی نداره ما باید به سمت تجارت آزاد حرکت کنیم
تقی زاده
شما فکر میکنی امثال ج.س که میلیون ها دلار از این محل به جیب زده اند و به نام ساخت داخل کاتالیستهای بی میفیت جینی. اربه شرکت ها داده اند اما فاقد کیفیت هستند و عمر مفید این کاتالیستها به بک‌سال هم نمیرسد
اتفاقا به نکته خوبی اشاره کردید کاتالیست ها که چقدر خسارت وارد کرد
کاشکی مسئولین توجه کنند ایران نابود شد دیگه هیچی نداریم پارسال در چنین روزی بالگرد آقای رییسی ناپدید شد الان چند روز رسانه ها در مورد دولت قبلی صحبت میکنند جالبه مسئولین دولت قبل میگن ناترازی برای ما هم بود این مشکلات برای ما هم بود ما مدیریت کردیم شما کجا مدیریت کردید هر چی آدم فاسد تو دولت شما بود دولت 13 کارایی کرد فسادهایی کرد که هیچ کدوم از دولت ها نکردن این همه اعتماد به نفس خیلی خوبه
حسن
این موضوع بسیار پیچیده است
نه میتوان واردات را آزاد کرد و‌نه میتوان صرفا به بهانه ساخت داخل جلوی واردات کالاهای با کیفیت را گرفت
جناب قدیری ما از شما انتظار داشتیم که شرکت فیرمکو را رسانه ای می کردید با توجه به سوابق پیگیری شما در تخلفات
شرکت ثبت میکنند به اسم شرکت دانش بنیان(ضد بنیان) با وامهای کم بازده ای که برای تولید و از دولت و بانکها اخذ میکنند به کانادا و ... رفته خانه میخرند.البته همه اینطور نیستند. یا دلارهای نفتی که برای ساخت تجهیزات بدست میاورند را برای فروش به قیمت ازاد روانه بازار میکنند بعضی شرکتها قطعه سفارش داده شده توسط مشتریان را به قیمت ربع هزینه ای که از دولت یا سقارش دهنده اخذ کرده اند از چین یا واسطه ها تهیه کرده و وارد میکنند بعد به اسم تولید داخل به خلف الله میاندازند
تمامی این مشکلات بعلت نبود نظارت کافی نهادهای ناظر است!
کاش یه تحقیق هم در خصوص شرکت "ناظر" تولید کننده دوربین های مداربسته به قول معروف داخلی می شد که چرا در منوی تنظیمات این دوربین ها اسم کشور اسرائیل و زبان هیبرو هست ولی اسم ایران و زبان فارسی نیست. آیا ب جز این نیست که بی کیفیت ترین دوربین های مداربسته شرکت چینی رو رنگ مشکی زدند و روش انگلیسی نوشتند NAZER.
و اونوقت مخصوصا شستا زیر شرکت های زیر مجموعه خودش رو مجبور می کنه که فقط از برند NAZER استفاده کنند. خودفریبی تا کی؟ آیا ممکن نیست این نیز یک جاسوسی صنعتی مشابه پیجرها باشد. تصاویر کلیه تنظیمات این دوربین ها موجود هست و غیر قابل انکار.
تصاویر خط تولید کارخانه دوربین های ناظر رو دیدم. فقط یک الی دو میز ۵x3 فلزی با ۱۰ نفر پرسنل با لباس سفید بلند دور و برش ایستادن که مشخصه فقط رنگ آمیزی و تعویض کارتن انجام می دن.
اکثر مدل های دوربین هاشون هم که توی سایت شون با رنگ سفید هست اصلا موجود نیست .یعنی شما باید سفارش بدید و اینها از چین وارد کنند و بعد کار جوجه به قناری و تعویض قفس انجام بدن و این فرایند حدودا ۴ ماه طول می کشه.
درود بر شما دوست عزیز و این ریزبینی تون.
شهسوار پیدک شیرازی
تولید محلی یعنی تحمیل محصولات چینی بی کیفیت با برچسب محلی! بهترین نمونه Compresor sazi P. که در حال مونتاژ پایین ترین کیفیت کمپرسورهای چینی با نام محصولات ایرانی می باشد. اما حامی وی در هلدینگ، آقای الف، خساراتی را که به اصطلاح تولید داخلی ایجاد می کند، جبران خواهد کرد. ویلا دبی یا .....
بنهوش ناصری از استانبول
لطفاً سیاست های تولید داخلی در امارات متحده عربی و عربستان سعودی را با ایران مقایسه کنید. در حالی که شرکت‌های ملی نفت در امارات و عربستان به شدت بر کیفیت تولید داخلی نظارت می‌کنند و کیفیت آن را با محصولات خارجی مقایسه می‌کنند، در ایران آقازاده‌ها و دامادزاده‌ها و در عین حال باجناق‌زاده‌ها ثبت یک تولید داخلی و اجاره انبار خالی را به سارقان آموزش می‌دهند. سپس در یک مناقصه جعلی مانند هولدینگ (بیدبلند) آقازاده تهیه کننده محلی خود را برنده می کند.

تولید کننده داخلی کیست؟ کسی که ارزان ترین و کم کیفیت ترین را از چین به قیمت 1 میلیون دلار آمریکا وارد می کند و به قیمت 15 میلیون دلار می فروشد. بعد آقای الف در هلدینگ 10 میلیون پورسانت میگیره و مدال افتخار میگیره!!

این حکایت تولید داخلی در ایران با ستاره سینمای خاص چینی است و ستاره داخلی ایرانی همیشه همان نام هایی مانند پارس بادمجان یا پارس خیار کمپرسو است! آقای شاه سوار و آقای خسرو ام از ایتالیا استاد بازی هستند.

کارگردان فیلم آقای جلیل س (جعبه سیاه) است.

آخرین فیلم: کمپرسور توربو از اوکراین و فروش به عنوان تولید داخلی
همه این آمار واقعیت هستند. ما دیگه ساده تر از قفل آویز و تیغ اره دستی نداریم. این اقلام رو هم در چین تولید می کنند و با نام تولید داخل از بنادر جنوبی وارد می کنند و توی بازار به عنوان تولید داخل به فروش می رسانند.
بنهوش ناصری از استانبول
لطفاً سیاست های تولید داخلی در امارات متحده عربی و عربستان سعودی را با ایران مقایسه کنید. در حالی که شرکت‌های ملی نفت در امارات و عربستان به شدت بر کیفیت تولید داخلی نظارت می‌کنند و کیفیت آن را با محصولات خارجی مقایسه می‌کنند، در ایران آقازاده‌ها و دامادزاده‌ها و در عین حال باجناق‌زاده‌ها ثبت یک تولید داخلی و اجاره انبار خالی را به سارقان آموزش می‌دهند. سپس در یک مناقصه جعلی مانند هولدینگ (بیدبلند) آقازاده تهیه کننده محلی خود را برنده می کند.

تولید کننده داخلی کیست؟ کسی که ارزان ترین و کم کیفیت ترین را از چین به قیمت 1 میلیون دلار آمریکا وارد می کند و به قیمت 15 میلیون دلار می فروشد. بعد آقای الف در هلدینگ 10 میلیون پورسانت میگیره و مدال افتخار میگیره!!

این حکایت تولید داخلی در ایران با ستاره سینمای خاص چینی است و ستاره داخلی ایرانی همیشه همان نام هایی مانند پارس بادمجان یا پارس خیار کمپرسو است! آقای شاه سوار و آقای خسرو ام از ایتالیا استاد بازی هستند.

کارگردان فیلم آقای جلیل س (جعبه سیاه) است.

آخرین فیلم: کمپرسور توربو از اوکراین و فروش به عنوان تولید داخلی
علاقبند
جناب آقای ج. س یکی از بهترین خطوط تولید توربو کمپرسور و توربواکسپندر به نام هوایار را ایجاد کرده است.

اما چگونه آقای JAK (آقای ج.ا. ک.) توربو کمپرسورهای مونتاژ شده در ترکیه توسط یک شرکت بی نام به نام JCL را به صنایع پتروشیمی ایران (کنگان) می فروشد؟

بهترین قسمت این داستان این است که آقای ک دزدهای خارجی را راهنمایی می کند! آنها یک شرکت در آلمان (آقای LISCHKE) یا در ایتالیا آقای ش….. (نماینده آقای ف…. پیدک) ثبت می کنند.

بعد دزدها در ایتالیا یا ترکیه سالن اجاره می کنند و بعد ادعا می کنند که به دلیل تحریم ما باید و فقط می توانیم از طریق این شرکت های بی نام بفروشیم! در غیر این صورت آمریکا ما را پیدا خواهد کرد!! گویی مقامات آمریکایی نمی دانند این افراد چگونه عمل می کنند!؟

اما آمریکایی ها بسیار خوشحال هستند زیرا دزدهای ایتالیا یا ترکیه زباله و محصولات بی کیفیت خود را با سود 500 درصدی به ایران می فروشند! در پایان آنها به اهداف خود می رسند! دزدی نقدینگی ایران و فروش زباله به صنایع ایرانی و تخریب شرکت های بزرگی مانند هوایار یا فاتح صنعت.

جاسوسان صنعتی! الی کوهن ایرانی!
۱۲:۲۷ درود و دمتون گرم با آمار دقیق تون . واقعیت همینه. کاسبان تحریم یه مشت خاین به وطن هستند که از این فضای غبار و مه آلود اقتصادی و تحریم ها در حال خشکاندن ریشه های مالی کشور هستند. و اضافه کنم که این وضعیت در کل زیر مجموعه های نفت یک امر عادی شده.
و بسی جای تأسف که دولت و سهامداران هنوز متوجه این خسارات سنگین نیستند.
سلام خانم ب.ن! حال آقای ا. آ چطوره؟
بنهوش ناصری
رئیس دزدانی که ادعا می‌کنند تولید محلی یا توافق‌نامه تولید محلی دارند، ج.ا.ک است.
بابا ساده تر از موس و کی بورد کامپیوتر دیگه چی هست مگه! یه مشت پلاستیک و یه چیپ ساده الکترونیکی! چرا این همه موس و کی بورد باید از چین لعنتی وارد بشه. کیفیت هم از آشغال ترین PVC و کلوخه های بازمانده از تعمیرات هستند که در لوله ها چت کرده اند!یه نورپردازی هم بهش اضافه می کنند و با قیمت های کهکشانی راهی بازار کشور می کنند.ما کجای قله ایم؟ کلوخه های PVC که مفت ، حقوق کارگر که مفت ، پس چرا تو کشور تولید نشه.
شرکت فراسو نمی دونم چه بلایی سرش در اومد که حتی توی ساخت موس و کیبورد هم بازار رو به چینی ها واگذار کرد. آخه چین که حق مالکیت معنوی کل دنیا مخصوصا آمریکا رو نقض کرده حتی طرح جنگنده J35 اش ، فراسو که در قلب شهر الکترونیک ایران یعنی شیراز بود و تا پتروشیمی های عسلویه کلا ۵ ساعت بیشتر فاصله نداشت ، چطور نتونست چند طراحی صنعتی شیک برای موس و کی بوردهاش پیاده کنه که بتونه هم در طراحی و قیمت رقابت کنه.
محمد
ساخت داخل جز رانت چیزی نیست
اکثر کالاها چینی است و‌به نام ساخت داخل اموال ملت را چپاول کردند
محمودرضا
در صدر این سو استفاده کنندگان شرکت های دولتی مانند مپنا و دوار محرک هستند
در لایه های پایین تر هم شرکت های توربوماشین خاورمیانه که از مرحمت این همه رانت به تجارت دارو هم ورود پیدا کرده است و صاحب شرکت در اتریش هست
همچنین خانواده همتی که با شرکت های نهادین آرمان و نیکا کمپرسور همه کاری می کنند جز ساخت داخل و ثروت مملکت را به ترکیه و اسپانیا برده اند
کشف فساد هم بسیار ساده هست لیکن متأسفانه گوش شنوایی نیست
گر در خانه کس است یک تن بس است