لیست کمیسیون‌های تخصصی مجلس را که مرور می‌کردم به نظرم آمد که با لطف و عنایت خداوند «تخصص» آخرین معیار برای انتخاب اعضای آن است. جای بسی خوشی و خوشبختی و تشکر ویژه است که در این زمینه هم مجلس‌مان به بقیه چیزهای‌مان می‌آید و در این زمینه هم اصالت خودمان را حفظ کرده‌ایم. یعنی همان‌طور که در هیچ کجای کشور گل و بلبل‌مان، ایران، افراد در زمینه‌ای که تحصیل کرده و تجربه پیدا کرده‌اند به کار گرفته نمی‌شوند، در مجلس هم همین روال منطقی و ویژه کشور عزیزمان رعایت می‌شود؛ و در واقع مجلس گل سرسبد این وضعیت است.
در این زمینه البته برخی کمیسیون‌ها کم کاری کرده‌اند و مثلا چند نفری مرتبط با زمینه تخصصی کمیسیون جذب آن‌ها شده است و رئیس کمیسیون هم در آن زمینه تخصصی دستی بر آتش دارد. البته ملت از آن‌ها نخواهد گذشت! اما از آن‌ها که بگذریم حقیقتا بیشتر کمیسیون‌ها رعایت ضوابط را کرده‌اند و چنان با تخصص‌گرایی مقابله کرده‌اند که در طول تاریخ چنین حرکت قهرمانانه‌ای سابقه نداشته است و باعث حیرت شده است.
برای درک بهتر این حرکت قهرمانانه و تاثیرگذار تاریخی فقط کافی است سابقه رئیس این کمیسیون‌ها را مرور کنید. مثلا همین کمیسیون تخصصی انرژی مجلس را بنگرید که برای دومین سال متوالی حجت‌الاسلام و المسلمین موسی احمدی به ریاست آن برگزیده شده است. ببینید چقدر زیبا و باشکوه به موضوع زاید «تخصص» بی‌اعتنایی شده است و امید دشمنان را ناامید کرده‌اند.
همین یک نمونه کافی است که بدانیم تخصص در این کشور به جایگاهی که باید برسد، رسیده است و دیگر هیچ اعتباری ندارد. اما ممکن است در همین حال، یک نفر بپرسد: حالا که پشت تخصص به خاک مالیده شده، پس معیار انتخاب چیست؟ مثلا وقتی قرار شده رئیس کمیسیون انرژی انتخاب شود، چه معیاری در نظر گرفته شده؟
پاسخ اما خیلی سخت نیست! نمایندگان از مناطق مختلف انتخاب شده‌اند و کافی است نگاه کنیم ببینیم حوزه انتخابیه کدام یک بیشتر به انرژی مربوط است؟! جواب سریع پیدا می‌شود: حوزه انتخابیه کنگان، دیر، جم و عسلویه. از این منطقی‌تر سراغ دارید؟!
حالا نتیجه این نوع انتخاب ویژه چه می‌شود؟ البته که برکاتش زیاد است و قابل شمارش نیست. ولی برای این‌که مردم را بی‌نصیب نگذاریم کافی است به یک مورد ناقابل اشاره کنیم: برای حل مشکل برق استان بوشهر خیلی قدرتمندتر و مفیدتر از سایر مناطق کشور عمل شده، به این شکل که دستور خاموشی پتروشیمی‌ها داده می‌شود تا برق منطقه تامین شود.
دیدید چقدر بی‌اعتنایی به تخصص ارزش دارد؟ اگر زبانم لال، رویم به دیوار، خدای ناکرده یک صاحب تخصص الان در این سمت بود حتی یک لحظه هم به این راهکار فکر می‌کرد؟ هرگز! لابد یک چنان آدمی می‌گفت چرا این قدر راحت باید زیرساخت‌های صنعتی کشور را فلج کنیم! همین است دیگر، متخصصان از این فکرها می‌کنند که در مدیریت کشور جایی ندارند!
در این زمینه البته برخی کمیسیون‌ها کم کاری کرده‌اند و مثلا چند نفری مرتبط با زمینه تخصصی کمیسیون جذب آن‌ها شده است و رئیس کمیسیون هم در آن زمینه تخصصی دستی بر آتش دارد. البته ملت از آن‌ها نخواهد گذشت! اما از آن‌ها که بگذریم حقیقتا بیشتر کمیسیون‌ها رعایت ضوابط را کرده‌اند و چنان با تخصص‌گرایی مقابله کرده‌اند که در طول تاریخ چنین حرکت قهرمانانه‌ای سابقه نداشته است و باعث حیرت شده است.
برای درک بهتر این حرکت قهرمانانه و تاثیرگذار تاریخی فقط کافی است سابقه رئیس این کمیسیون‌ها را مرور کنید. مثلا همین کمیسیون تخصصی انرژی مجلس را بنگرید که برای دومین سال متوالی حجت‌الاسلام و المسلمین موسی احمدی به ریاست آن برگزیده شده است. ببینید چقدر زیبا و باشکوه به موضوع زاید «تخصص» بی‌اعتنایی شده است و امید دشمنان را ناامید کرده‌اند.
همین یک نمونه کافی است که بدانیم تخصص در این کشور به جایگاهی که باید برسد، رسیده است و دیگر هیچ اعتباری ندارد. اما ممکن است در همین حال، یک نفر بپرسد: حالا که پشت تخصص به خاک مالیده شده، پس معیار انتخاب چیست؟ مثلا وقتی قرار شده رئیس کمیسیون انرژی انتخاب شود، چه معیاری در نظر گرفته شده؟
پاسخ اما خیلی سخت نیست! نمایندگان از مناطق مختلف انتخاب شده‌اند و کافی است نگاه کنیم ببینیم حوزه انتخابیه کدام یک بیشتر به انرژی مربوط است؟! جواب سریع پیدا می‌شود: حوزه انتخابیه کنگان، دیر، جم و عسلویه. از این منطقی‌تر سراغ دارید؟!
حالا نتیجه این نوع انتخاب ویژه چه می‌شود؟ البته که برکاتش زیاد است و قابل شمارش نیست. ولی برای این‌که مردم را بی‌نصیب نگذاریم کافی است به یک مورد ناقابل اشاره کنیم: برای حل مشکل برق استان بوشهر خیلی قدرتمندتر و مفیدتر از سایر مناطق کشور عمل شده، به این شکل که دستور خاموشی پتروشیمی‌ها داده می‌شود تا برق منطقه تامین شود.
دیدید چقدر بی‌اعتنایی به تخصص ارزش دارد؟ اگر زبانم لال، رویم به دیوار، خدای ناکرده یک صاحب تخصص الان در این سمت بود حتی یک لحظه هم به این راهکار فکر می‌کرد؟ هرگز! لابد یک چنان آدمی می‌گفت چرا این قدر راحت باید زیرساخت‌های صنعتی کشور را فلج کنیم! همین است دیگر، متخصصان از این فکرها می‌کنند که در مدیریت کشور جایی ندارند!
